καλημέρα.
μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ.
βρίζω τον εαυτό μου, όπως του αξίζει, κι αφού όντως δεν είμαι ικανή να βοηθήσω κανέναν, τι θέλω κι ανακατεύομαι;
κι όμως όχι.
τόση είμαι, δεν μπορώ να διορθωθώ, ό,τιδήποτε κάνω είναι της τελευταίας στιγμής, δεν οργανώνομαι εύκολα, μπορώ να συνεχίσω να μέμφομαι ναρκισιστικά, μα τα πράγματα είναι σοβαρά:
τι πρέπει να κάνω όταν, όντας τόση εγώ, κάποιος άλλος υποφέρει και δεν είμαι ικανή ούτε να βοηθήσω σωστά; πρέπει να σταματήσω να βοηθάω έστω και λάθος;
να πώς έχουν τα πράγματα.
πριν από καιρό, μια φίλη μου εξήγησε πώς έχουν τα πράγματα για μια άγνωστη.
η άγνωστη έγινε γνωστή. θα τη λέμε μαρία, για να μην μπερδευόμαστε.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
