Όποιος μπορεί ας βοηθήσει!

καλημέρα.

μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ.

βρίζω τον εαυτό μου, όπως του αξίζει, κι αφού όντως δεν είμαι ικανή να βοηθήσω κανέναν, τι θέλω κι ανακατεύομαι;

κι όμως όχι.

τόση είμαι, δεν μπορώ να διορθωθώ, ό,τιδήποτε κάνω είναι της τελευταίας στιγμής, δεν οργανώνομαι εύκολα, μπορώ να συνεχίσω να μέμφομαι ναρκισιστικά, μα τα πράγματα είναι σοβαρά:

τι πρέπει να κάνω όταν, όντας τόση εγώ, κάποιος άλλος υποφέρει και δεν είμαι ικανή ούτε να βοηθήσω σωστά; πρέπει να σταματήσω να βοηθάω έστω και λάθος;

να πώς έχουν τα πράγματα.

πριν από καιρό, μια φίλη μου εξήγησε πώς έχουν τα πράγματα για μια άγνωστη.

η άγνωστη έγινε γνωστή. θα τη λέμε μαρία, για να μην μπερδευόμαστε.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

η μαρία είναι 42 χρόνων, παντρεμένη με τον (θα τον λέμε μάριο). έχουν ένα παιδί που πηγαίνει 6η δημοτικού.

ο πατέρας είναι θύμα βίας στα παιδικά του χρόνια. μεγάλωσε, έμαθε μια τέχνη κι έχει δίπλωμα σ' αυτήν, ζει από αυτήν.

συναισθηματικές ευαισθησίες ωστόσο, πονεμένη ιστορία. συμπαθέστατος.

η μαρία προέρχεται κι αυτή από μια γειτονιά της αθήνας. στα δώδεκά της τη στέλνουν να μάθει κομμώτρια. η μαρία καθαρίζει σπίτια. είναι πολύ καλή σ' αυτό. δεν ανέχεται να φοράει γάντια, τα χέρια της μυρίζουν χλωρίνη. είναι περήφανη γι' αυτά τα χέρια.

μέλη του τέταρτου κόσμου, δλδ θεατές στην κοινωνία που ζούνε, από τα δύσκολα μέλη, που θα επισκεφθούν το σούπερ μάρκετ μα θα αγοράσουν ό,τι αγοράσουν κατόπιν πολύ ωρίμου σκέψεως, τίμια αλλά πολύ μετρημένα τα κουκιά τους.

το ενοίκιο ήταν 65.000 δρχ. σε κάποια στιγμή ο μάριος έχασε τη δουλειά του.

παρακάλεσαν την ιδιοκτήτρια να κάνει λίγη υπομονή.

η ιδιοκτήτρια περίμενε. μετά από μερικούς μήνες, ο μάριος προσελήφθη σε μιαν άλλη δουλειά. τότε, πλήρωναν δύο ενοίκια το μήνα και εξόφλησαν τα χρεωστούμενα και ησύχασαν.

είναι κανείς ευχαριστημένος, όταν, άνεργος ων, ξαναβρίσκει δουλειά. φτάνει αυτό, και δεν τον νοιάζουν τα πολλά. ναι, αλλά η δουλειά ήταν αλλεπάλληλα δίμηνα συμβόλαια.

πρακτικό για όλους αυτό. και για το κράτος ίσως.

πριν χρόνο και, ο μάριος δεν είδε να ανανεώνεται η σύμβασή του. μετά από δίμηνες συμβάσεις δεν δικαιούσαι ούτε ταμείο ανεργίας.

δύσκολα τα πράγματα.

το ενοίκιο; πού να τα βρουν τώρα;

μαζί, ήρθε και η κατάθλιψη.

κι αν ήσουν περιθώριο λίγο μέχρι τώρα, ξάφνου γίνεσαι μεγαλύτερο περιθώριο.

η γυναίκα αγαπάει τον άντρα της και το παιδί της, παλεύει γι' αυτούς. μη ρωτήσεις πόσο περιθώριο μπορεί να νιώθει. προτιμά φυσικά να μη σκέφτεται και να καθαρίζει σκάλες. απευθύνεται στην κοινωνική λειτουργό του δήμου. της λένε ότι μπορούν να βοηθήσουν αν ο άντρας της είναι άρρωστος, όχι αλλιώς.

-εγώ ψέμματα δε λεω, λέει η μαρία. πώς να πω ψέμματα.

και φυσικά δε βοηθιέται.

έρχεται η αγωγή έξωσης λόγω δυστροπίας, δλδ στις 13 οκτώβρη βιαίως θα αδειάσει το σπίτι που μένει, με τωρινό ενοίκιο 260 ευρώ, εφόσον χρωστάνε 3.120 ευρώ, δλδ τα μηνιάτικα ενός έτους...

εκεί τους γνώρισα, σ' αυτό το στάδιο.

η μαρία ερχόταν σπίτι μου κάθε εβδομάδα, να με βοηθήσει στο καθάρισμα.

όμως γύρισε από τις διακοπές της και η γκούλυ. η γκούλυ ήταν η γεωργιανή που εδώ και δυο χρόνια έχει αναλάβει να έρχεται μια φορά την εβδομάδα να με βοηθάει στο σπίτι.

είπα στην γκούλυ για τη μαρία, πως θέλει κι αυτή στήριγμα, και συμφωνήσαμε να έρχεται η γκούλυ μια φορά στις 15 μέρες, και να έρχεται κι η μαρία μια φορά στις 15 μέρες, γιατί δεν έχω λεφτά για παραπάνω.

μια φίλη μου Χ, στην οποία χρωστούσα τα εισητήρια που έβγαλε για μένα και το σεραφείμ όταν έσπασα το πόδι μου στην αλεξανδρούπολη κι αυτή ανέλαβε να μας συνεδεύεσει μέχρι αθήνα, άκουσε για τη μαρία.

η καλοσύνη της δε λέγεται. αυτή έδωσε 1000 ευρώ για τη μαρία, και τα χρήματα που εγώ της χρωστούσα, μου είπε να τα δώσω στη μαρία, ήτοι 280 ευρώ. τα 280 εύκολα έγιναν πεντακόσια, αφού και μια φορά παρακάλεσα τον μάριο να μου συναρμολογήσει μια βιβλιοθήκη και δε δέχθηκε να πάρει φράγκο, τόσο φιλότιμος είναι. άλλοι φίλοι έδωσαν επίσης.

μέχρι τώρα μαζέψαμε 2000 ευρώ.

μέσα σ' αυτή τη βδομάδα, αύριο, πρέπει να βρούμε άλλα 1250. πώς θα γίνει;

η μαρία, ξαναπήγε, κατόπιν προτροπής μου στην κοινωνική λειτουργό του δήμου, σταλμένη απο μια φίλη της. εκ μέρους της.

λες και δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους εδώ στο χάος της ελλάδας μας έτσι από μόνοι τους, πρέπει παντού να πηγαίνουμε συστημένοι. ξαναπήγε. και λοιπόν; της είπαν ότι θα την πάρουν τηλέφωνο.

εκτός από περισσότερη πικρία, δεν απεκόμισε τίποτε άλλο.

πέστε ό,τι θέλετε.

μα ένα παιδάκι στην έκτη δημοτικού δε θα μπορεί εύκολα να βρεθεί ανάμεσα στους συμμαθητές του. άλλο να είσαι φτωχός κι άλλο να σε βλέπουν με τα πράγματα στο πεζοδρόμιο.

πώς θα νιώθαμε στη θέση της;

έχω νιώσει πολύ άσχημα και τότε δεν μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου.

δεν μπορούμε να ζητήσουμε πολλά από τη μαρία. ο μάριος καπνίζει και λυπάται και βλέπει τον κόσμο με πολλή πίκρα. το παιδί τους υπάρχει ανάμεσά τους, το αγαπάνε, μα ίσως τώρα πονάει απίστευτα ακόμη κι αυτό.

η γυναίκα αυτή σε ποιον πρέπει να συμπαραστέκεται; στον άντρα της; στο παιδί της; πρέπει μήπως να κυνηγάει το μεροκάματο, μη λείψει κι αυτό, όσο λειψό κι αν είναι; ή πρέπει να στήνεται στις πόρτες των σκληρών ανθρώπων να βαρεθούν να τη βλέπουν και κάτι να κάνουν;

η μαρία καθαρίζει σκάλες.

καπνίζει.

αυτό κάνει.

δεν προλαβαίνει το παρακάλεμα των καλοφαγωμένων που δε θυμούνται να κανουν τα τηλέφωνα που υπόσχονται.

ο λογαριασμός της τραπεζης που σας δίνω εδώ είναι εθνική τράπεζα,ελένη κονδύλη 17809371697. θα δοθούν στην ιδιοκτήτρια της μαρίας για να σταματήσουν την έξωση...

ξέρω, χάλια τα έγραψα, ξέρω, λίγα πράματα κάνω σωστά.

σας παρακαλώ ό,τι είναι σωστό να καταλάβετε εσείς. και να πράξετε ανάλογα με αυτό που μπορείτε.

καλημέρα σας.

υγ. δεν είμαι η μαρία. το 'ελένη κονδύλη' δεν είναι ούτε η μαρία ούτε η ιδιοκτήτρια του σπιτιού της μαρίας. απλώς, αυτό βρίσκω ώστε μετ' αποδείξεως, να βοηθήσουμε. είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι νομίζετε μπορεί να βοηθήσει.

http://abttha.blogspot.com/2009/10/blog-post_08.html