Περνώντας από τα διάφορα στάδια συγκέντρωσης κεφαλαίου και μονοπωλιακής διαχείρισής του, ο καπιταλισμός δημιούργησε ένα γιγάντιο παγόβουνο εργασιακής εκμετάλλευσης, που η κορυφή του στέφθηκε με το σκοτεινό άστρο του ιδεολογήματος του νεοφιλελευθερισμού. Ή άλλως του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.
Οι κυρίαρχοι του σύμπαντος είναι οι υπερσυσωρρευτές πλούτου, μέσω του ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς. Ανταγωνισμού θεμιτού ή αθέμιτου. Οι επιχειρηματίες/επενδυτές κατοχυρωμένοι νομικά μέσα από πλαίσια που ψηφίζουν τα κράτη, διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος δραστηριοποιούμενοι σε ένα ζουγκλερικό οικονομικό περιβάλλον, προσπαθώντας να μονοπωλήσουν τον κλάδο τους και να επιβάλλουν υψηλές τιμές πώλησης αγαθών, αισχροκερδώντας κατά των καταναλωτών και αφαιρώντας εργασιακά δικαιώματα των εργατών που τα παράγουν για λογαριασμό τους με ελάχιστο αντίτιμo.
Το αποτέλεσμα αυτού του μοχλού πίεσης είναι γνωστό:
Οι φτωχοί εξαθλιώνονται και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.
Ο κοινωνικός ιστός διασπάται και η μεσαία τάξη, η τάξη που ισχυροποίησε και εγκατέστησε την αστική τάξη στην εξουσία, αφανίζεται, καταποντίζεται, συντρίβεται.
Οι λαοί δεινοπαθούν κυριολεκτικά και βρίσκονται κάτω από το έλεος των πολυεθνικών γιγάντων.
Ο καπιταλισμός, το οικονομικό σύστημα που στηρίζει στην εξουσία την αστική τάξη, φρόντισε να παροπλίσει ταξικά με όλα τα μέσα χειραγώγησης τη μεσαία τάξη. Να τη νανουρίσει γλυκά με απατηλές υποσχέσεις και ονειρώξεις. Να την κάνει να νιώσει πιο κοντά στην άρχουσα τάξη και πιο μακριά από την εργατική τάξη .
Χριστούγεννα. Φώτα πολύχρωμα, λαμπιόνια, στολίδια, βιτρίνες γεμάτες καταναλωτικά αγαθά, να ! (είπε): υπάρχουν όλα όσα θέλεις, δεν έχεις παρά να προσπαθήσεις να τα αποκτήσεις. Μόνο να απλώσεις το χέρι σου και είναι δικά σου.
Τη γέμισε ψευδαισθήσεις.
Και αίσθηση υπεροχής. Αίσθηση ασφάλειας και θαλπωρής .
Έχεις το σπίτι σου, τη θέρμανσή σου, το φαγητό σου, το κρεβάτι σου.
Δες! Δες εκείνο το φτωχό, το κακόμοιρο ορφανό, το κοκκαλιάρικο κοριτσάκι που στέκει δύστυχο στη γωνιά παραμονή Χριστουγέννων.
Πουλάει σπίρτα. Ξεπαγιάζει, πεινά, ανάβει κάποια σπίρτα να ζεσταθεί, λιγώνει από τις μυρωδιές φαγητού που αναδύονται από τα σπίτια, ριγεί από το ξεροβόρι δίπλα σε γιορταστικές βιτρίνες, είναι μόνο κι έρμο, εσύ είσαι καλά, αυτό θα πεθάνει το πρωί, εσύ μπορείς να ζήσεις. Να είσαι αλλιώς.
Κι όμως.
Παιδιά πεινούν, παιδιά σταματούν το σχολείο για να εργαστούν, παιδιά κρυώνουν σε σπίτια χωρίς θέρμανση, παιδιά ζουν την αρχή του τέλους.
Αυτό το "γλυκό" παραμύθι, που ζέσταινε με ασφάλεια τα παιδιά της Δύσης, στην ουσία δεν ήταν παρά μια προειδοποίηση. Πως όλοι μας, εσύ, ο άλλος, εκείνη, όλοι μας ανεξαιρέτως, μπορεί κάποια στιγμή να γίνουμε ακριβώς αυτό:
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
by Aristea Seremeti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου