Καλύτερα να βαρεθείς παρά να πουληθείς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ

Περί πλεονάσματος και άλλων δεινών..
Εδώ και αρκετές ημέρες παρακολουθώ συζητήσεις, εδώ μέσα, έξω, σε χώρους εργασίας, αλλά και αλλού.
και βλέπω συναδέλφους, γνωστούς, ανθρώπους που είναι αγωνιστές, αλλους που είναι δήθεν και πραγματικά για μια φορά ακόμα έχω εκπλαγεί.
Πρωτογενές πλεόνασμα άκουσαν και έσπευσαν να διεκδικήσουν.
Να φωνάξουν να πάρουν και αυτοί.
Πρωτογενές πλεόνασμα! Άντε να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί να πάρουμε τα φράγκα και να το βουλώσουμε. Αυτό ξέρουμε καλά να το κάνουμε.
Μήπως να κάνουμε και καμιά πορεία για αυτό..
Αλλά εμείς όμως. Όχι οι άλλοι. Εμείς δουλεύουμε περισσότερο. Όχι οι άλλοι.
Εμείς αξίζουμε τα περισσότερα φράγκα. Οι άλλοι είναι τεμπέληδες, χαραμοφάηδες,
και φυσικά η επόμενη ερώτηση, ή η προηγούμενη, είναι "ποιους να απολύσουμε;"
Τους άλλους θα πούμε πάλι.



Γιατί είπαμε, δεν είμαστε εμείς οι άχρηστοι που μας αποκάλεσαν, οι άλλοι συνάδελφοι είναι, όχι εμείς. Το έχουμε ακούσει και αυτό.
Και επιστρέφω στο πλεόνασμα. Για το άλλο "πλεόνασμα" που μας μοιράζουν τόσα χρόνια τώρα, για το πλεόνασμα ανεργίας, το πλεόνασμα φόρων, το πλεόνασμα εξαθλίωσης,
κοροϊδίας, ψευτιάς, ξεφτίλας, σε μια χώρα που οδεύει στην πλήρη υποδούλωση,
με ανύπαρκτο σύστημα υγείας, ανύπαρκτη παιδεία, άφαντη δικαιοσύνη,
χωρίς θεσμούς, χωρίς αξίες, που τα αρχιλαμόγια ακόμα τρώνε με χρυσά κουτάλια,
με παιδιά....που σιτίζονται στα ιδρύματα...
Που οι γονείς τους, κάνουν την ντροπή τους δύναμη..
Ντρέπομαι για το λαό μου που συμβαίνει αυτό.
Με σχεδόν δύο εκατομμύρια άνεργους.
Με εργατικό δυναμικό και νέους επιστήμονες που φεύγουν για εξωτερικό τρέχοντας απογοητευμένοι από την χώρα που τους γέννησε.
Σε μιά χώρα που οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, άκουσον άκουσον, επιδοτοτούνται από την μνημονιακή κυβέρνηση!!
Και εμείς περιμένουμε να σωθούμε.
Η να μοιραστούμε το πλεόνασμα.
Όλα για τα φράγκα.
Και ας ξεχάσουμε ξανά, ας φορέσουμε τις μεγάλες παρωπίδες μας.
Εκλογές έρχονται, ας πάρουμε και εμείς κάτι.
Με διακόσια ευρώ ξεχνάω το ξύλο στο σύνταγμα.
Με τριακόσια ξεχνάω που με είπαν άχρηστο και με απέλυσαν.
Με τετρακόσια ξεχνάω τα νοσοκομεία, τον Άδωνι, τα γεροντάκια, τα παιδιά που δεν έχουν τα απαραίτητα.
Με πεντακόσια ευρώ ξεχνάω την χώρα μου, τους γονείς μου, τα παιδιά μου..το ίδιο μου το μέλλον.
ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΠΟΣΑ ΘΕΛΕΤΕ.
Και μετά.. όταν θα ρθουν ξανά να μου πουν, "μαζί τα φάγαμε" μη θυμώσω γιατί θα έχουν δίκιο.
Μόνο που θα είμαι ακόμα πιο φτηνός από ότι ήμουν πριν.
Και για μια φορά ακόμα ας παίξουμε το παιχνίδι τους.
Ας διχαστούμε σε κατηγορίες υπαλλήλων. Καλών και κακών, χρήσιμων και άχρηστων.
Σε δυό πλατείες, σε δυο συγκεντρώσεις. Χωριστά. Χρωματιστά.
Και ας πάμε να ψηφίσουμε. Με καθαρή συνείδηση και "γεμάτη" τσέπη.
Μας παίζουν πολύ καλά και γελάνε μαζί μας.
Σε όλα τα επίπεδα.
Και εμείς κοιτάμε απλά. Και παίζουμε στη ζαριά τους.
Λίγες μέρες πριν μιά φίλη μου είπε..βαρέθηκα.
Και εγώ βαρέθηκα. Καλύτερα να βαρεθείς παρά να πουληθείς.
Δεν έχουμε χάσει την μπάλα μόνο. Έχουμε χάσει την μπάλα, το γήπεδο και τις κερκίδες μαζί. Και το κυριότερο, έχουμε χάσει τον αγώνα.
Ευτυχώς έχει ήλιο.