Σελίδες

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Μια ακόμα μέρα με τον φόβο;

den_tha_afiso_ton_fovo
Αναρωτήθηκα, προσπέρασα, αλλά γύρισα πίσω σ’ εκείνον τον βρώμικο τοίχο στο στενό, εκεί κοντά στις γραμμές του τρένου, στην Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί που συνεργεία, παλιά σπίτια και βιοτεχνίες συνυπάρχουν με την παλιά πόλη, τους μετανάστες, τους νέους ανθρώπους και κάποιους διψασμένους επαγγελματίες, που παλεύουν με τα χαράτσια και την εφορία.

Προσπέρασα, αλλά γύρισα. Ο φόβος να διαβάσω το σύνθημα με έκανε να φυλακίσω το βλέμμα μου στην ευθεία. Αλλά μετάνιωσα. Γύρισα πίσω και το φωτογράφισα. «Δεν θα αφήσω τον φόβο να με κάνει σκλάβο» έγραφε. Μ’ έπιασε απ’ τον λαιμό και πνίγηκα. Γιατί ήξερα ότι μιλούσε στον καθένα, αλλά και σε μένα. Φοβόμουν και το ήξερα. Φοβόμουν, όπως όλοι μας. Κάθε μέρα και κάθε βράδυ. Σε κάθε ξεκίνημα, σε κάθε περπάτημα, όλα τα 24ωρα. Και στον ύπνο και στον ξύπνιο. Δεν ξέρω ποιανού συνωμοσία είναι αυτό, αλλά νιώθω πως έτσι μας εκπαιδεύει το αόρατο χέρι που θέλουμε να δαγκώσουμε. Και φτάνει η ώρα, αυτή η ώρα που όχι μόνο φαινόμαστε, αλλά και είμαστε φοβισμένοι. Κυρίως όμως σκλαβωμένοι.



Χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς εξάρσεις, αντιμέτωποι μόνο με το κακό σενάριο της ζωής. Τη σιωπή, την αποτυχία, την αποδοκιμασία, την τιμωρία, τη θλίψη.

Και θυμήθηκα τα λόγια του Ζάρκο Πετάν, ενός Σλοβένου συγγραφέα, όταν περιέγραφε το δράμα των σύγχρονων ανθρώπων, που είναι δούλοι αυτού του καταναγκασμού. «Δεν έχω τίποτα, αλλά φοβάμαι μήπως μου το πάρουν κι αυτό» έγραφε.

Και μετά μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το παλικαρίσιο τραγούδι του Αγγελάκα, και η επιθυμία να φωνάξω στη μέση του δρόμου «σιγά μην φοβηθώ».

Ορίστε λοιπόν τι θέλει αυτή η στιγμή. Θέλει όλους εμάς χωρίς φόβο. Να πούμε αυτό που όμορφα σχηματίζει το μυαλό μας. Με λέξεις, εικόνες, ιστορίες, φωτογραφίες ξεθωριασμένες και πρόσωπα σημερινά, που δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο παρά  τον δισταγμό τους και να τραγουδήσουν τους στίχους, αρκεί να το θέλουν και να τους εννοούν.

Μα εγώ μ΄ έναν άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ” τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Έτσι έφθασε στην οθόνη σας αυτή η ιστοσελίδα.

Χρίστος Βασιλόπουλος
http://enomenoiblogers.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: