Αν ο Κώστας Βουτσάς δεν ήταν τόσο συγκινημένος μετά τη μεγαλοπρεπή παρουσίαση της «Αγιά-Σοφιάς» (στην οποία κι ο ίδιος συμμετείχε) θα μπορούσε ν’ αναφωνήσει: «Φσσσσστ πόινγκ»!
Και πάλι δεν θα μπορούσε να περιγράψει ούτε στο ελάχιστο τη «φλασιά» που έφαγαν κατακέφαλα οι ΑΕΚτζήδες κάθε ηλικίας με όσα είδαν την Τετάρτη στο Ίδρυμα Ωνάση!
Αλλά και με όσα έζησαν. Διότι η εναλλαγή συναισθημάτων σε όσους φίλους της «Ένωσης» παρακολούθησαν -από κάθε σημείο του κόσμου- την εκδήλωση εναλλάσσονταν με μεγαλύτερη ταχύτητα κι απ’ τα καιρικά φαινόμενα κατά τη διάρκειά της.
Απ’ τη συγκίνηση για το «Νίκος Γκούμας» και όσα έζησαν εκεί, στη λύπη για την άσκοπη κατεδάφισή του. Απ’ την περηφάνια για το πώς οι πρόγονοι έχτισαν μόνοι τους την παλιά έδρα, μέχρι την πίστη ότι θα καμαρώνουν απ’ τον ουρανό για την καινούρια. Και απ’ τα γουρλωμένα -και πιθανότατα υγρά- μάτια, στα… τσιμπήματα για το αν αυτά που βλέπουν είναι αληθινά.
Για τα τείχη με τους πυρσούς. Το μεγαλοπρεπές μουσείο της ΑΕΚ και της προσφυγιάς. Τις εξέδρες με τα ονόματα πόλεων της Μικράς Ασίας. Το εκκλησάκι στη μνήμη του Λουκά Μπάρλου.
Αλλά και τους πολυτελείς εσωτερικούς χώρους. Τις χλιδάτες σουίτες. Τις αίθουσες VIP που θα ‘καναν μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους να ζηλέψουν. Και φυσικά όλα αυτά που δεν θ’ αφήνουν ποτέ τον ΑΕΚτζή -ούτε τις ημέρες που δεν παίζει η ομάδα- να ξεχνά την προέλευσή της: Το χαμάμ, το κουρείο, το στιλβωτήριο, το παραδοσιακό καφενείο…
Όλα αυτά στα οποία οι φίλοι της «Ένωσης» μπήκαν εικονικά από σήμερα. Νιώθοντας κανονικό -και όχι εικονικό- δέος. Χαμογελώντας σαν να πραγματοποίησαν μια απ’ τις μεγαλύτερες ερωτικές τους φαντασιώσεις.
Και ενώνοντας τις φωνές τους με το σύνθημα που έκλεισε την εκδήλωση και περιγράφει περισσότερο από κάθε άλλο την -πολλαπλασιασμένη από σήμερα- προσμονή των ΑΕΚτζήδων: «Κι όταν σε βλέπω η καρδιά μου χτυπά, πιο δυνατά, πιο δυνατά…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου