Μεγαλώνει η ανεργία και, όπως φαίνεται, μεγαλώνει και η κυβέρνηση:

Μεγαλώνει η ανεργία και, όπως φαίνεται, μεγαλώνει και η κυβέρνηση: ε, είναι κι αυτή μια κάποια λύση… Τώρα λοιπόν, η μηχανή θα δουλέψει φαίνεται καλύτερα αφού θα αποκτήσουμε ακόμα έξι αναπληρωτές υπουργούς που μόλις θεσμοθετήθηκαν εν όψει των μεταβολών στο κυβερνητικό σχήμα. Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να πειστεί κανείς ότι αυτό έχει κάποια σχέση με την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης: τα προβλήματα είναι πολύ βαθειά και δομικά και δεν αντιμετωπίζονται με αυτό τον τρόπο. Το πώς θα βοηθήσουν ακόμα έξι υπουργοί, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Θα χτυπήσουν και κάπως (αλλιώς) την ανεργία, πλην του να απασχοληθούν οι ίδιοι; Θα φέρουν εισοδήματα;…

Πολύ πιο πιθανό μοιάζει να συνδέεται αυτή η πρωτοβουλία της κυβέρνησης με θέματα εσωτερικής της ισορροπίας και διακομματικής ποσόστωσης, παρά με οτιδήποτε άλλο. Αλλωστε, η ποσόστωση ουδέποτε έφυγε από τη μέση στην κυβέρνηση: ανάμεσα σε πλήθος άλλους οργανισμούς αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη χαρακτηριστική περίπτωση της ΕΡΤ: η αξιοθρήνητη ανθρωπογεωγραφία της είναι ο απόλυτος καθρεύτης αυτής ακριβώς της λειτουργίας, όπως καθρεύτης είναι και το αποτέλεσμα που (δεν) παράγει…

Παρά τις αλχημείες στην παρουσίαση των στοιχείων, δυστυχώς, τα δεδομένα εξελίσσονται κάθε μέρα προς το χειρότερο. Προχθές ήρθε το πιο πρόσφατο παράδειγμα: τελικά και οι άνθρωποι πάγωσαν και η αγορά τσακίστηκε και τα δημόσια έσοδα καταβαραθρώθηκαν. Τα στοιχεία είναι του υπουργείου Οικονομικών: περισσότερα από 220 εκατομμύρια ευρώ απώλεσαν τα δημόσια ταμεία από την αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο ο οποίος οδήγησε σε περίπου 70% πτώση της κατανάλωσης με όλες τις γνωστές συνέπιες για τα νοικοκυριά, για μία μεγάλη οικονομική αλυσίδα, μα και για το περιβάλλον.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιου είδους χοντρές γκάφες: ποιος δεν θυμάται την πανωλεθρία των δημοσίων εσόδων από τις εξυπνάδες με το σύστημα των αποδείξεων; Και, το χειρότερο, όπως όλα δείχνουν, δεν θα είναι και η τελευταία: η επόμενη πράξη του δράματος αναμένεται να φανεί στα έσοδα με τις πολυδιαφημισμένες «ρυθμίσεις» για τα χρέη προς τα ταμεία και την εφορία. Εκεί που τιμωρούνται όχι μόνον όσοι προσπάθησαν να είναι συνεπείς σε συνθήκες οικονομικής καταστροφής, αλλά και η οικονομία συνολικά που δεν θα εισπράξει ούτε πολλοστημόριο από τα προβλεπόμενα.

Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον είναι αυτό το περίφημο με την «επανεκκίνηση» των έργων. Οι γνωρίζοντες λένε ότι οι τράπεζες δεν έχουν καν προσέλθει στη συζήτηση και ότι πρόκειται για βασικά ψυχολογική επιχείρηση παρά για πραγματική πρόοδο. Τα νούμερα υποστηρίζουν αυτή την άποψη: χρειάζονται κάποια δις για όλα αυτά και το μόνο σίγουρο σήμερα, μετά τις σχετικές εξαγγελίες, είναι 200 και κάτι εκατομμύρια. Πέραν αυτού, σκοτάδι. Όλα αυτά είναι κάποια από τα πολλά παραδείγματα μίας αλυσίδας πολιτικών που έχει βουλιάξει τη χώρα σε σημείο που, παρά τις ρητορείες, ουδείς πιστεύει πραγματικά ότι αυτή θα μπορέσει σύντομα να πάρει ξανά μπρος – και φυσικά ουδείς πιστεύει τα περί αναπτύξεως το 2013, ή το 2014.

Πέρα όμως από όλα αυτά, που τα ζούμε κάθε μέρα και δεν αλλάζουν ότι κι αν λέει η κυβέρνηση, έρχονται κι άλλα στον ορίζοντα: ακόμα και αυτό το «καλό κλίμα» που τόσο πόθησε η Ελλάδα φαίνεται πλέον ότι το τρώει ο γάιδαρος – ίσως αυτός του Σπίγκελ που κουβαλάει τα… κρυμμένα λεφτά.

Το περιοδικό – φωνή της πολιτικής του Σόιμπλε, έβαλε ήδη την Ελλάδα και πάλι «στο μάτι». Η Μέρκελ πάει πλέον σε εκλογές. Ξεφυτρώνει όμως ένα κόμμα που θέλει τη Γερμανία έξω από το ευρώ. Ασφαλώς και δεν την απειλεί, αλλά είναι αρκετά πιθανό να κόψει μπόλικες ψήφους, αν και από τους κυβερνητικούς εταίρους της θα κόψει κυρίως.

Όμως η Μέρκελ χρειάζεται απεγνωσμένα αυτούς τους εταίρους: αν δεν τους έχει, θα πρέπει να συμβιβαστεί με κάτι πολύ πιο σύνθετο για να συνεχίσει να κυβερνά. Χρειάζεται ταυτόχρονα και να κρατήσει τις δικές της δυνάμεις (το κάνει και με το παραπάνω), αλλά και να τους σώσει περίπου πάση θυσία. Και το κοινό τους, ζητάει «αίμα»…

[Του Γεώργιου Π. Μαλούχου από Το Βήμα]