.Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή ( Αζίζ Νεσίν)

αρκετά φορτισμένος ψυχολογικά.πήρα τη Ρόζι (το σκυλάκι μου) και πήγαμε βραδυνή βόλτα

συνήθως την βγάζω αργά,που έχει ησυχία,να μην κυκλοφορούν και αυτοκίνητα.

Εκεί καθώς έτρεχε πήγαμε σε ένα μεγάλο οικόπεδο όπως πολλές φορές με φοβερή ευωδία με ηρέμησε ,και με συντάραξε,αιφνιδιάζοντας ευχάριστα την οσμή μου

Το μεγάλο οικόπεδο,είχε γεμίσει με χαμομήλι, παντου χαμομήλι, έκοψα μερικά και γύρισα σπίτι,μια ευωδία,γέμισε το δωμάτιο,καθώς τα έβαλα σε νερό και εκεί σκέφτηκα μια κουβέντα που μου είχε πει το χαμομηλακι, όταν πάλι κάποτε ήμουν φορτισμένος:

έστω και έναν να σώσεις,δεν έχεις δικαίωμα να τα παρατησεις

όντως σίγουρα βομβαρδιζόμαστε πέρα από οικονομικά,και από ψυχολογική φόρτιση,που είναι αναπόφευκτη ειδικά αυτό που με πληγώνει,είναι το αίμα.. άνθρωποι καθημερινά αυτοκτονούν αλλά πρέπει να αντέξουμε το έχουμε υποχρέωση στα νέα παιδιά και χρειαζόμαστε δύναμη,που θα αντλήσουμε μόνο διαμέσων της αλληλεγγύης όπως μέσα  στο  οικόπεδο,που ξαφνικα η άνοιξη το έκανε όαση με τα αρωματικά χαμομηλακια

όσοι θέλουν όσοι μπορούν!

οι άλλοι ανεγκέφαλοι,ας κρυφτούν στα σκοτάδια τους... της μισαλλοδοξίας και της διχόνοιας

ενότητα θέλει ο τόπος όπως ο άνεργος εδώ  που παίρνει  κάθε μέρα  τις κατσαρόλες του, και  τρώει μαζί με τον κόσμο τρώει μαζί..δε προσφέρει ελεημοσύνη

100 άτομα την ημέρα

3000  το μήνα

σαν το ποίημα του 

Σώπα μη μιλάς.... (του Αζίζ Νεσίν)

μια ζωή να σου λένε σωπα..
αλλά πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσεις
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου 
σώπασε επιτέλους
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω 
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , 
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει: 
ΜΙΛΑ!....