Από μέρες έπεσε στο μάτι μου αυτή η τραγική δημοσίευση...
Τρεις νέοι άνθρωποι αποκεφαλίζουν και γδέρνουν ένα άμοιρο ζώο... ένα κατοικίδιο, από τα ζώα συντροφιάς του ανθρώπου όπως τα λένε... μία γατούλα... ή γάτο... ποιός ξέρει... ό,τι και νάναι το ίδιο πόνεσε, το ίδιο ούρλιαξε, το ίδιο απόρησε με την απρόκλητη δαιμονική κακία, την ίδια φρίκη συνάντησε στο οικτρό ξεψύχισμά του...
Το κακό, το δαιμονικό αυτό που αγγλικά το λένε evil κυριάρχησε στον κόσμο, το βλέπουμε παντού να γελά και να κοροϊδεύει πίσω από τις φρικώδεις πράξεις του τον άνθρωπο.
Το καταδικάζουμε, το χλευάζουμε, το καταγγέλλουμε... μάταια όμως... γιατί εμείς το τρέφουμε... ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί συγχρόνως με την αδιαφορία μας, με τον ωχαδελφισμό μας στον πόνο των άλλων, με το βόλεμά μας, με τη δική μας σωτηρία που την εξαργυρώνουμε με το χαμό του συνανθρώπου μας...
Διαβάστε τούτο το παραμύθι και θα καταλάβετε ότι όλοι έχουμε την ευθύνη μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας...
ΟΙ ΔΥΟ ΛΥΚΟΙ
Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας".
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.'
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ..... "Αυτός που ταΐζεις."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου