Οποιος σήμερα διχάζει τους εργαζόμενους συμβάλλει στην ήττα τους

http://www.enikos.gr/stathis/

Αισχρές πένες βαμμένες στο αίμα. Ηδη από την εποχή του διαμελισμού τηςΓιουγκοσλαβίας τα ίδια λένε, τα ίδια γράφουν, τα ίδια θα γράφουν και στην επόμενη «ανθρωπιστική επέμβαση» στους επόμενους βομβαρδισμούς, στους επόμενους

διαμελισμούς. Ακόμα κι αν γίνουν στην Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι εξ ημών έχουν υπερασπισθεί τον δυτικό ιμπεριαλισμό και το «νόμιμον ου μην και ηθικόν» των πολεμικών του επιχειρήσεων, είναι ταυτοχρόνως και απολογητές του μνημονίου.

Διότι και η Ελλάδα επί σφαγήν σύρεται (όχι ακόμα με πόλεμο), αλλά σαν ναέχει χάσει πόλεμο.

Εναν πόλεμο που χάνουν οι λαοί παντού στην Ευρώπη (στο εισόδημα του1986 έχουν επιστρέψει οι Ιταλοί). Την ίδια ώρα που ο γαλλογερμανικός άξων λειτουργεί

σαν τεράστια σούβλα απ’ την οποία Βερολίνο και Παρίσι περνάνε μία - μία τις χώρες, όχι μόνον τα PIGS, αλλά όλες. Πόλεμος κανονικός, εν μέρει εθνικός καικαθ’ ολοκληρίαν ταξικός.

Ο εθνικός πλούτος της Ελλάδας είναι το επόμενο θύμα αυτού του πολέμου. Καθώς και η δημόσια περιουσία. Ηδη η εργασία έχει εν πολλοίς εξουδετερωθεί, η χώρα έχει κινεζοποιηθεί, μετατρέπεται με ταχύτητα σε ειδική οικονομική ζώνη.

Χθες η κυβέρνηση-υποχείριο του Βερολίνου και της ντόπιας Διαπλοκήςεπιστράτευσε τους απεργούς του Μετρό. Η εξίσωση των μισθών όλων προς τακάτω είναι και θα είναι

αντιστρόφως ανάλογη του πλούτου που τώρα, μέσα στην κρίση, εξακολουθούν να προσπορίζονται και να συσσωρεύουν τα αφεντικά του κάθε κ.Χατζηδάκη.

Οσο για τη ρητορική του ολίγιστου αυτού εντολοδόχου των τοκογλύφων για να δικαιολογήσει την πραξικοπηματική του πολιτική είναι ακριβώς η ίδια,

όπως χρόνια τώρα, όταν οι εργαζόμενοι κατηγορούνται ότι «κρατούνόμηρο την κοινωνία» με τις απεργίες τους, ή ότι είναι «υψηλόμισθοι» κι άλλα τόσογελοία ψέματα, όσον οι προβοκάτσιες του κ. Κεδίκογλου.

Αυτές τις ημέρες η Γερμανία επαναπατρίζει τον χρυσό της από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, δηλαδή αισθάνεται πλέον αρκετά ισχυρή απέναντι στους πάντες. Τηνίδια

ώρα, διά των υποχειρίων της στην Αθήνα, ξαναβάζει χέρι σε ό,τι «χρυσό»απέμεινε στην Ελλάδα, ή η χώρα θα μπορέσει να παράξει στο μέλλον.

Προς τούτο, τα φθηνά μεροκάματα και η μεγάλη ανεργία, ώστε νατρομοκρατείται η εργασία, είναι όροι εκ των ων ουκ άνευ.

Το καλό σε όλην αυτή τη μαυρίλα είναι το ότι η αγριότης της κυβερνητικής πολιτικής προκάλεσε απεργία συμπαράστασης εργαζόμενων προς εργαζόμενους. Νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη απεργία συμπαράστασης μετά από πολλά χρόνια.

Η αλληλεγγύη και η ενότητα των εργαζομένων είναι το μόνον όπλο που οι εργαζόμενοι διαθέτουν για να αντιμετωπίσουν τον ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμοπου διεξάγεται εναντίον τους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Και καμιά πολιτική δύναμη (ιδίως της Αριστεράς) δεν μπορεί να ηγηθείαυτής της αντίστασης, παρά να συμπαραταχθεί στις τάξεις της. Κάθε δύναμη, κρατώντας τον χαρακτήρα της και την ιδιοπροσωπία της, οφείλει νασυμπαραταχθεί με κάθε άλλη δύναμη που οι εργαζόμενοι επιλέγουν ως πρόμαχοκαι συμπαραστάτη.

Οποιος σήμερα διχάζει τους εργαζόμενους συμβάλλει στην ήττα τους.