καληνύχτα, λυπημένε αδερφέ μου
αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι είναι που θα
σε συλλογίζομαι
καθώς θ' ακουμπήσεις τ' όπλα σου στη γωνιά θα ξαναγίνεις
ένα σπουργίτι.
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θα' θελα να το λαβώσεις.
Τάσος Λειβαδίτης
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους. Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους πως να ξεφύγω από τη μοίρα κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ, για δεν υπήρξα κατεργάρης και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Επίσης μην ακούσεις στον οποιοδήποτε σου πει: Σταματά να κλαις... Ξέσπασε, φώναξε, βρισε, πεσε χαμηλ... πιασε πατο...μα να θυμάσαι να σηκωθεις ΞΑΝΆ γιατί στο έμαθε. Μια ολόκληρη ζωη ΑΓΩΝΙΣΤΉΣ ΜΕ ΔΎΝΑΜΗ, ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΆ
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού μη σημαδέψεις την καρδιά μου. Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο. Δεν θα' θελα να το λαβώσεις. και όμως σήμερα με πυροβόλησαν στην καρδιά δυνατά ΜΑΡΙΑ εσύ ξέρεις από αγώνες και αντοχή την αγάπη μου την έχεις Για το χαμένο μου αγώνα που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'. Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Τα βαθια μου συλληπητηρια Αλκη μου! Ο πονος δεν περιγραφεται ουτε παρηγορειται, ακου ομως το Μαρακι, ξερει και απο πονο και απο αγωνα! Καλο του ταξιδι!
Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν πεθαίνουν ποτέ για μας! τους κουβαλάμε πάντα μέσα στην καρδιά μας! Ναι είναι καλά ο πατέρας σου Άλκη εκεί πάνω, είναι ελεύθερος πια από πόνους και στεναγμούς και σε θωρεί γαλήνιος... Έφυγε παίρνοντας μαζί του φυλαχτό την ατέλειωτη αγάπη που εσύ του έδωσες! Να είσαι πάντα καλά, να ζεις να αγωνίζεσαι και να τον θυμάσαι!
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία. Κώστας Καρυωτάκης – Πρέβεζα
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
12 σχόλια:
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους.
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Να εισαι σίγουρος πως δεν πονάει πια...
Έκλεισε τα μάτια του να κοιμηθεί λίγο περισσότερο από εμάς. Θα τα ανοίξει ξανά φιλαράκι μου...
Ξαναλέω: δεν χωράνε λόγια...
Σαγαπαω
Είσαι δυνατός εξαιτίας ΤΟΥ. Αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ και μην το χάσεις!!!
Μαράκι1985
Επίσης μην ακούσεις στον οποιοδήποτε σου πει: Σταματά να κλαις...
Ξέσπασε, φώναξε, βρισε, πεσε χαμηλ... πιασε πατο...μα να θυμάσαι να σηκωθεις ΞΑΝΆ γιατί στο έμαθε. Μια ολόκληρη ζωη ΑΓΩΝΙΣΤΉΣ ΜΕ ΔΎΝΑΜΗ, ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΆ
ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΞΑΝΆ
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού μη σημαδέψεις την καρδιά μου. Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο. Δεν θα' θελα να το λαβώσεις.
και όμως σήμερα με πυροβόλησαν στην καρδιά δυνατά ΜΑΡΙΑ εσύ ξέρεις από αγώνες και αντοχή την αγάπη μου την έχεις
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Τα βαθια μου συλληπητηρια Αλκη μου! Ο πονος δεν περιγραφεται ουτε παρηγορειται, ακου ομως το Μαρακι, ξερει και απο πονο και απο αγωνα! Καλο του ταξιδι!
Συλληπητήρια Άλκη.
Καλό του ταξίδι.Να είστε καλά να τον θυμόσαστε.
Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν πεθαίνουν ποτέ για μας! τους κουβαλάμε πάντα μέσα στην καρδιά μας!
Ναι είναι καλά ο πατέρας σου Άλκη εκεί πάνω, είναι ελεύθερος πια από πόνους και στεναγμούς και σε θωρεί γαλήνιος...
Έφυγε παίρνοντας μαζί του φυλαχτό την ατέλειωτη αγάπη που εσύ του έδωσες!
Να είσαι πάντα καλά, να ζεις να αγωνίζεσαι και να τον θυμάσαι!
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.
Κώστας Καρυωτάκης – Πρέβεζα
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια «ελλιπή» μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι,
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
http://www.youtube.com/watch?v=iaod-FCDxe4
GIA SENA AGAPHMENE MOU... GIA SENA...
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω...
Kάποτε όλοι θ' ανταμώσουμε σε κάποιο γαλαξία...
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Δημοσίευση σχολίου