Από το Ζητείται ελπίδα
Τούτο το γραμματόσημο μοιάζει προφητικό... μοιάζει σαν να μας λέει ότι κάποτε η Ελληνική Δημοκρατία θα γίνει το κατασπαραγμένο από τα δόντια του θηρίου, ελάφι ...
Έτρεξες να σωθείς, να φύγεις από την απέραντη γυμνή στέππα
που προδότης έμοιαζε του εαυτού σου...
σαν το ελάφι του Αισώπου που έτρεξε να σωθεί από το στόμα του λιονταριού
και στα πυκνά κλαδιά του δάσους νόμισε πως θα κρυφτεί...
και να που τα πυκνά κλαδιά φυλάκισαν τα κέρατά του
και τώρα το λιοντάρι έτοιμο να το κατασπαράξει...
άμοιρη πατρίδα, των ονείρων μας και των κρυφών ελπίδων μας ...
ελαφάκι που πίστεψε τα κλαδιά για φίλους
κι έτσι βρέθηκε φυλακισμένο στα νύχια του άγριου θηρίου της τρομερής ακολασίας
που με τον καιρό εξημερώθηκε... κι έγινε ο νέος τρόπος ζωής...
Ενώθηκαν οι παληάνθρωποι σαν τις σάπιες σταφίδες
κι αυτούς που νόμισες για φίλους κοίτα τώρα πως φαντάζουν,
ανέκφραστα προσωπεία τα πρόσωπά τους
Η αρετή δραπέτευσε κι άφησε την αδικία και την κακία να μιλάνε ελεύθερα
η δυστυχία τώρα απλώνει δίχτυα σκοτεινά στο φως...
θηρία άγρια οι άνθρωποι που κατέχουν δύναμη ίση με το πάθος τους
κι εσύ πώς να σωθείς από την απληστία και την κακία τους;
Ξέχασες πως τον φίλο από τον εχθρό δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσεις
αν δεν βρεθείς μπροστά σε κάποια κρίσιμη ανάγκη...
κι αυτοί που κάποτε φίλους σου τους νόμιζες,
προδότες αποδείχθηκαν και τη ζωή σου παρέδωσαν στ' αρπαχτικά...
και τώρα πληρώνεις γιατί έτρεξες μπροστά χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου...
ξέφυγες από το παρελθόν και τις ρίζες σου και δέντρο μοναχό ξεριζωμένο
στου βοριά την άγρια λύσσα τώρα αργοπεθαίνεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου