ΜΕ ΛΕΝΕ... ΕΛΛΑΔΑ

Μου το έστειλαν σε email και νομίζω ότι τα συνοψίζει όλα σε λίγες γραμμές, για την ιστορία της Ελλάδας...

Με λένε Ελλάδα. Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και ‘γώ με λίγα λόγια την ιστορία της καταστροφής μου...

Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν φτωχή αλλά τίμια. Πολέμαγα για να μεγαλώσω. Πολέμησα για την απελευθέρωση της Βορείου Ελλάδας στους Βαλκανικούς. Πολέμησα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία. Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω. Πολέμησα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν σθεναρά. Ξυπνούσαν οι μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν μου.

Μετά τον πόλεμο άρχισε ο ξεπεσμός μου. Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια. Η ανοικοδόμηση με τη μέθοδο της αντιπαροχής και τις απαίσιες πολυκατοικίες που έκαναν την Αθήνα την πιο άσχημη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και μετά, η ανικανότητα του βασιλιά και των πολιτικών έφεραν τον γύψο και τα βασανιστήρια της Χούντας...

Στη δεκαετία του ’80 «Ο λαός στην εξουσία», ο Ανδρέας, το ΠΑΣΟΚ, τα λαμόγια και οι πρασινοφρουροί. Το περίφημο «Τσοβόλα δώσ' τα όλα!». Ο Κοσκωτάς. Ο Μητσοτάκης. Οι κοριοί και ο Μαυρίκης. Η κομπίνα του χρηματιστηρίου το '99. Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή. Μαζί και οι παπαγάλοι. Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα. Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα. Μόνο δανείζεται για να τα ρίξει στην κατανάλωση και όχι στην ανάπτυξη... Τα δανεικά και οι στρατιές των ημέτερων δημοσίων υπαλλήλων.

Οι κάθε είδους λαϊκιστές στην εξουσία. Πράσινοι και μπλε. Διορίστε, χώστε, φάτε, όλοι αυτοί με ξεσκίσανε φιλαράκι. Οι συνδικαλιστές και οι εργατοπατέρες. Οι ληστο-τραπεζίτες. Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια. Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες αριστεροί της πλάκας υποστηρικτές τους. Οι αριστεροί με τις δεξιές τσέπες στην ΕΡΤ. Οι υπουργοί και οι μίζες. Η Ζίμενς, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης. Ο μπουνταλάς  Καραμανλής, ο άχρηστος. Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή. Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από το Σύστημα που με τρομοκρατεί καθημερινά φιλαράκι. Είμαι μία βιασμένη. Μου κλοτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, μ’ έχουν κάνει σκουπίδι. Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, μέχρι και ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας σήμερα δήλωσε "μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουμε"! Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρομιάρα απ' όλους. Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς...

Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα τόσα πολλά να σου πω, αλλά βιάζομαι τώρα να δω την TV των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι. Βλέπω τις μοντέλες και αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ. Κι’ όμως έχω τα ωραιότερα βυζιά που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά κανείς πια δεν με γουστάρει... Διότι είμαι βρόμικη, με βίασαν όλοι και συνεχίζουν να με βιάζουν...

Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός, ΕΝΑΣ εισαγγελέας να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή. Τι άλλο να σου πω φίλε, έχω αποκάμει...