Μια Ομόνοια διαφορετική: δική μας και όλων μας!

Η Ομόνοια λοιπόν.

Η Ομόνοια που ξεχάστηκε, η Ομόνοια που «δεν είναι για μας», η Ομόνοια «η όξω από δω», η Ομόνοια των «πρεζάκηδων», η Ομόνοια του «είσαι τρελός που θα κατέβεις βραδιάτικα εκεί κάτω;¨. Στο πιο-κέντρο-δεν-υπάρχει της πόλης μας, στην πλατεία που θάψαμε με συνοπτικές διαδικασίες, εκεί ακριβώς δώσαμε το νέο μας ραντεβού. Στην πιο βροχερή Παρασκευή που έχουμε να θυμηθούμε εδώ και χρόνια. Αγωνιώδη μηνύματα στο site, στο facebook, «θα γίνει-δεν θα γίνει;».

Θα γίνει. Ακόμα κι αν ρίχνει καρέκλες. Κι έγινε.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Φλαμιάτος