ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ...

Η Μπλακίνα μας 19 ετών!

Είναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι...
Μια θάλασσα που σ' αυτήν πλέουν μεγάλα και σπουδαία σκαριά, από βαπόρια μεγαλοπρεπή και ποντοπόρα μέχρι μικρά καϊκια, και ασήμαντες βαρκούλες, που το ταξίδι τους αρχίζει και τελειώνει μέχρι εκεί που απλώνεται ο μικρός γυαλός της ασήμαντης πορείας τους.
Ζωή και θάνατος σφιχτά αγκαλιασμένοι, στη θεατρική σκηνή της ζήσης μας, παίζουν το ρόλο τους και ορίζουν τη μοίρα κάθε πλάσματος σε τούτη την πλάση...
Και έρχεται η στιγμή που το ταξίδι τελειώνει, το σκαρί μεγάλο ή μικρό φθάνει στο τελικό του λιμάνι και τότε η ζωή γίνεται θάνατος κι η θάλασσα αδειάζει στη ματιά σου και παγώνει την ψυχή σου ο πόνος της οριστικής και αναπόφευκτης απώλειας...
Τι σημαίνει "θάνατος" και τι σημαίνει "θάλασσα"?
Αν αποκριθώ στο ερώτημα τι σημαίνει "θάνατος" θα μπορέσω ν' αποκριθώ και στο ερώτημα τι σημαίνει "θάλασσα". Η θάλασσα σα θεά είναι κάτι πλατύτερο από το θάνατο, κάτι που σε υψώνει σ' ένα παράθυρο, απ' όπου μονάχα το σύμπαν ατενίζεις... αναπνέεις βαθιά τη θάλασσα και νομίζεις ότι μπορείς να πεθάνεις... Όταν όμως τη νοσταλγείς και δεν την αναπνέεις, δεν τη ρουφάς μ' όλο σου το είναι, τότε νοιώθεις το θάνατο, σαν ένα απόλυτο κενό που αόριστα σ' αιχμαλωτίζει, σε κάνει δέσμιο έστω και για λίγα δευτερόλεπτα...
Η ζωή σου δίνει την εντύπωση πως δεν υπάρχει παρά σ' ένα μόνο, μόνιμο σημείο, κι αυτό είναι ακριβώς το ...φευγαλέο...
Ταξιδιώτες είμαστε και προσωρινοί προσκυνητές πάνω στη γη, άνθρωποι και ζώα...
Τόσο διαβατικοί, ώστε εκεί ακριβώς που βρίσκεις τη βεβαιότητα πως υπάρχεις, εκεί μπορεί ν' αφήσεις τη μοναδική πραγματική εντύπωση της παρουσίας σου, στη μνήμη, στην ψυχή αυτών που σ' αγάπησαν και να σβήσεις και να εξαφανιστείς....
Η είδηση χθες το απόγευμα, από τον πατέρα μου, απλή, αναμενόμενη, αναπόφευκτη μα απίστευτα θλιβερή...

Διαβάστε περισσότερα στo Zητείται Ελπίδα...

Μοιραστείτε