σκέψεις με χρώμα από τη Λιάντα
Η ανθρώπινη δύναμη.... Ναι...αυτή! Και η σκέψη....ότι μπορώ,έστω και στα 50,να βγάλω τον εαυτό μου στον καμβά,είναι αυτά που με ώθησαν να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Δεν την σπούδασα,δεν την μελέτησα.Δεν ρώτησα κανέναν,δεν με βοήθησε κανείς.Πολύ απλά,μια μέρα,αγόρασα πινέλα και λαδομπογιές κι έτσι...απλά,είπα....μπορείς.Είναι δουλειά,μη κερδοσκοπική και αφιερωμένη σε ιδρύματα,που προσφέρουν κοινωφελές έργο,στον συνάνθρωπο.
4 σχόλια:
Πάρα πολύ ωραίες εικόνες Άνεμε και πόσο μάλλον όταν είσαι αυτοδίδακτος! Και οι δύο αποπνέουν ηρεμία και αυτό μου αρέσει και θαύμασα τη λεπτομέρεια στην αντανάκλαση του φωτός και στις δύο περιπτώσεις. Μπράβο σου γιατί εγώ μόνο παιδικά σπιτάκια ξέρω να ζωγραφίζω.
@meta δεν ειναι δικα μου εχω λινκ στη σελιδα
Το λινκ το εντόπισα κάτω από την εικόνα τώρα αλλά δεν μου είναι ορατό αν δεν οδηγήσω το ποντίκι εκεί. Συγγνώμη για την παρανόηση λοιπόν Άνεμε και συγχαρητήρια στη Λιάντα!
@συγχαρητήρια στη Λιάντα!λοιπον ακομα την αναζητώ να παρω τον πίνακα με το χωριό
Δημοσίευση σχολίου