Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

Αυτά τα παιδιά τα έψαχνε η μάννα τους 35 χρόνια να τα θάψει σαν ήρωες τι μεγαλύτερο δράμα να μην έχεις τα κόκαλα του παιδιού σου να Θάψεις ΤΑ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΙΣΩ ΟΠΩΣ ΒΛΈΠΕΤΕ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥΡΚΑΛΑΔΕΣ μπήκαν σε σπίτι και σκότωσαν εν ψυχρώ δυο ανάπηρα παιδιά και τους γονείς τους υπάρχει διεθνές δίκαιο? Δεν ξεχνώ και δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα αυτού του παιδιού ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ το αίμα να πέσει στα κεφάλια σας ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΟΥ ΦΙΛΙΑ ΘΑ ΒΛΕΠΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΜΕΡΟΠΗΣ ΝΑ ΕΞΟΡΓΙΖΟΜΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΩ

Η κυπριακή σημαία, δυστυχώς, ποτέ δεν κυμάτισε στο πατρικό μου σπίτι....

ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΦΟΝΙΑΔΕΣ
ΕΓΩ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΕΔΩ ΡΕ ΑΡΑΠΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΑΘΑΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΩ ΑΜΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΑΣ ΕΧΩ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΧΡΟΝΙΑ
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΜΙΣΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΝΑ ΠΟΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΟΠΛΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα