Σελίδες

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

ΑΜΑΛΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΑΞΕ

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
ΑΜΑΛΙΑ δεν τα παίρνουν όλοι οι γιατροί υπάρχουν και άνθρωποι ,το είπες και εσύ
Και οι γιατροί συχνά είναι θύματα ενός συστήματος που δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν
Η ΑΜΑΛΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΝ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑΝ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟ
Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε "κάτι". Ως προς τα δικά μου κίνητρα θέλω να πω.
Το ρημαδοφάρμακο που μού στερούσαν, είχα καταφέρει και το είχα πάρει λίγο πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα με το fakellaki , οπότε η θέλησή μου όλη μπορούσε πλέον να επικεντρωθεί στη μεγάλη μου επιθυμία: να σταματήσουν οι (περισσότεροι) γιατροί που είναι τα αλαζονικά βόδια να είναι κατεστημένο.
Αν είναι και δε μπορούν να εξαφανιστούν, ας είναι τουλάχιστον η εξαίρεση- όχι ο κανόνας ρε παιδια, ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ.
http://fakellaki.blogspot.com/
ΚΟΙΤΑ ΑΜΑΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΛΑΜΟΓΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Η ΜΙΚΡΗ ΑΚΤΙΔΑ ΓΡΑΦΕΙ

Ένα μικρό αντίο….


Ο γιατρός αυτός, μου είχε κάνει τις

επεμβάσεις, στη κύλη όταν ήμουν μωρό και στα πόδια. Ήταν ένας, απίστευτος άνθρωπος, και από τους λίγους, τόσο καλούς γιατροyς

Ήταν εξαιρετικός, άνθρωπος δε δέχτηκε ποτέ, λεφτά από το πατέρα μου.

Πολύ καλός γιατρός.

Πριν χρόνια, θυμάμαι έπαθα φλεγμονή στο πόδι (μικρή ακόμη), και ήμουν χάλια με πυρετό, πρύξιμο στο πόδι κ.α, αυτός τότε ήταν νέος (καθηγητής ορθοπεδικής), είπε να με βάλουν αμέσως μέσα, και να κάνουν θεραπεία, με αντιβίωση. Θυμάμαι έμπαινε, στο θάλαμο και με έβλεπε, πως πάω και επέμενε να γίνω εντελώς, καλά γιανά φύγω.

Ήταν 63 χρονών, αρκετά νέος ακόμη. Πολύ λυπήθηκα παιδιά.

Αντίο γιατρέ, σας ευχαριστώ για όλα. Θα σας θυμάμαι πάντα.

ΑΜΑΛΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΣΑΜΠΑΝΙΑ
ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ
ΔΕΝ ΠΕΝΘΩ

4 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλέ μου...ναί βεβαίως να αναδημοσιέυσεις!...ναί,είδες;;ήταν καλός γιατρός...αλλά τώρα έφυγε πιά...ανατρίχιασα με το ποστάκι σου καλέ μου...και έκλαψα...έυχομαι να είναι ευτιχισμένος εκεί πάνω που είναι τώρα...και έυχομαι,να τον 'γνώρισε' και η Αμαλία μας που τόσο πολύ πόνεσε,και βασανίστηκε όσο ήταν εδώ...και να γελάνε μαζί εκεί πάνω!..να έγιναν φίλοι...θα τους θυμόμαστε πάντα....και κείνον και κείνη...καλή τους ώρα όπου κι αν βρίσκονται τώρα και οι δύο...φιλιά....

Aνεμος είπε...

@Αθανασία θα γελανε θα παιζουν μαζι με τα χαμενα μωρα της παλαιστινης ολοι μαζι μας βλεπουν ,,,,,,,,,,,,,..να σε σιγουρη

marianaonice είπε...

Υπάρχουν και γιατροί άνθρωποι… που τιμούν τον όρκο τους!!
Και γω λυπάμαι που έφυγε ο καλός γιατρός σου Αθανασία…
Κάθε φορά που φεύγει και ένας τέτοιος αληθινός άνθρωπος… φτωχαίνουμε ακόμη περισσότερο από αξίες και συναισθήματα αγάπης…

Μακάρι στο διάβα σου πάντα να βρίσκονται τέτοιοι επί γης άγγελοι και να σε συντροφεύουν στον αγώνα σου!!

@Άνεμε,
σ' ευχαριστούμε που αναδημοσίευσες αυτό το τόσο αληθινό και ανθρώπινο ποστάκι της Αθανασίας μας!
:))

fotini είπε...

την αμαλία πριν λίγο καιρό την γνωρισα απο τις αναρτήσεις της, πολύ αργά δυστυχώς, για να μπορω να πω το ότιδήποτε... δευτερη επετειος;;;;
θα την θυμαμαι νομίζω για πάντα... δυνατή ψυχη... αυτες οι ψυχές δεν εγκαταλειπουν... αυτες οι ψυχες δεν ξεχνιουνται... τους αξίζει να τιμουνται κ να μνημονευονται...

να σαι καλά