Σελίδες

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ


ΣΥΓΧΩΡΑΜΕ ΑΔΕΡΦΕ ..ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΥΣ
ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΥΡΣΑΡΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΟΝΤΡΕΣ ΣΤΑ 18 ΉΠΙΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΙΚΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ... ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ..ΤΟΤΕ ΑΔΕΡΦΕ ...ΕΙΣΟΥΝ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ NINJA THN ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ
ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟΣ?ΝΟΜΙΖΕΙΣ...
ΘΑ ΕΡΘΩ ΑΔΕΡΦΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΓΩ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ....




Στην άσφαλτο κουρσάρος με καράβι τη μοτοσυκλέτα, παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό. Στα 18 σου έσπασες τα φρένα, ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα. Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος, ο κόσμος όλος χίλια κυβικά. Είσαι αγριεμένος, είσαι κουρασμένος, έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη. Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος. Από παρέες τριγυρισμένος, δε τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν. Και η ζωή να περνάει λαθραία, μα εσύ φοβάσαι, φοβάσαι να κοιμηθείς και το ταξίδι ξαναρχίζεις. Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο, μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου, πλάι στα χίλια, στα χίλια κυβικά σου, πλάι στα χίλια κυβικά σου. Μονάχος χάραμα, χάραμα στη λεωφόρο και περιμένεις ασθενοφόρο από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος.

2 σχόλια:

eirini είπε...

Μπορώ να σε καταλάβω... το έχω περάσει μ'ένα ιδιαίτερα αγαπητό και πάρα πολύ οικείο μου πρόσωπο πριν 10χρόνια. Έτσι ακριβώς με μια μηχανή...

zoyzoy είπε...

Ανοίγεις πληγές που δεν κλείνουν όσα χρόνια και να περάσουν.Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αυτούς τους "κουρσάρους"