ΜΑΡΙΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΖΟΥΝΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΕΝΑ ΤΑΛΕΝΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΕΣΥ ΠΟΥ ΥΜΝΗΣΕΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΡΙΑ ΠΟΣΟ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΖΕΣΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΕ ΜΑΡΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΑΛΥΣΟΔΕΣΟΥΝΕ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΑΣΜΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΗΘΕΛΕΣΓιατί φόρεσα της λεηλασίας τη στολή ;
Γιατί φόρεσα το πουκάμισο του εμπρηστή;
Όχι, δεν το έκανα από πείνα
Όχι, δεν το έκανα από μανία σφαγής
Μόνο και μόνο επειδή ‘μουν δούλος
Και με διέταξαν
ξεκίνησα για να σκοτώσω και να κάψω
Και τώρα πρέπει να με κυνηγήσουνε
Και τώρα πρέπει να με σφάξουνε
……
Και θα κείτουμαι κάτω απ’ τη γη που έχω ρημάξει
χαλαστής που κανείς δεν πονά για το χαμό του
Στεναγμός ανακούφισης θ’αναδεύει πάνω από τον τάφο μου
Μαρία Δημητριάδη
Στίχοι: Bertolt Brecht
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
10 σχόλια:
Αυτή η απόλυτη ηρωϊκή φωνή θα ζει και θα κραυγάζει για Ελευθερία όσο η τελευταία θα βρίσκεται πάλι σε επικίνδυνο πόλεμο, όπως τώρα.
"Έλα και πάρτη μόνος σου τη λευτεριά,
με τραγούδια όπλα και σπαθιά!"
Καληνύχτα Άνεμε!
"Έλα και πάρτη μόνος σου τη λευτεριά,
με τραγούδια όπλα και σπαθιά!" ΘΑ ζεστάνει τουλάχιστον τα χαμένα παιδιά της Παλαιστίνης @Stavrosn ε
Ήταν σεμνή και ταπεινή ως το τέλος ! Υπέροχη φωνή ! Καλημέρα Τάσο !
Άλκη μου καλημέρα!
Η Μαρία μας η λεβέντισσα έφυγε νωρίς!
Μαράκι «Έτσι κι’ αλλιώς, η γη θα γίνει κόκκινη»
Γράμμα
Δεν έχω ένα φύλλο απ' τα παλιά πράσινα δέντρα.
Σου γράφω τη λύπη μου σ' αυτό το χαρτί.
τόσο ελαφριά που να στη φέρει ο άνεμος,
τόσο καλή και τρυφερή που να μη παραξενευτεί ο ήλιος,
ευγενική σαν τη σιωπή που περπατεί στο χορτάρι
τη νύχτα, απλή και καθαρή σαν το νεράκι που τρέχει
και δε μαντεύεις πως το γέννησε η χτεσινή καταιγίδα.
Πολλοί σκοτώθηκαν. Πολλοί ζούμε. 'Ολοι μας είμαστε
λαβωμενοι. Είναι βαρύς από τον πόνο μας ο κόσμος.
Mε τη σιωπή της θάλασσας θα λάβεις τη λύπη μου.
Σου στέλνω αυτό το αιώνιο μου Μη με λησμόνει!
Είναι ένα φως διπλωμένο ανάμεσα σ' ένα μικρό συννεφάκι.
Σου στέλνω αυτό το αρνάκι, μια κ' είσαι κοντά στο θεό,
να τ' οδηγήσεις σ' ένα πράσινο κήπο του.
Σου στέλνω αυτό το βρέφος με το τσακισμένο ποδαράκι.
Ανεβασέ το στο παράθυρο με τον αυγερινό,
κοντά στον κόσμο, κοντά στο όνειρο,
κοντά στην καλοσύνη σου,που είναι ζεστή σα μια ανάσα μητέρας,
κοντά στο νζάκι που ονειρεύεσαι με το χέρι στο μέτωπο
την ευτυχεία του πεινασμένου, του στρατιώτη, του άρρωστου.
Βάλτο κοντά στην πράσινη σημαία. Κοντά στο κόκκινο
άλογο. Στη μητέρα σου πλάι, που τριγυρισμένη
απ' του Γενάρι τους σπουργίτες, γνέθει την ελπίδα.
Βάλτο κοντά στο στεναγμό της φιλίας. Κοντά-κοντά.
Βάλτο να κάτσει, κι άνοιχτου σαν ένα γέλιο το παράθυρο
να ιδεί τον κόσμο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Τι θα μπορούσα εγώ να πω για την μοναδική φωνή της, την εκπληκτική ερμηνεία της….
ΥΠΕΡΟΧΗ!!
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ..
Δε θα πω ψέματα. Ενώ τα τραγούδια τα ήξερα, την ίδια δεν την είχα υπόψη μου. Δυστυχώς...
Καλό της ταξίδι!
Moναδική!
Ανεπανάληπτη...
Να είναι καλά εκεί που πήγε.
Να είσαι καλά Αλκη.
ΑΘΑΝΑΤΗ!!!
Φοβάμαι όμως ότι λίγοι θα τη θυμόμαστε...
Οι σεμνοί παραμερίζονται. Δυστυχώς...
Καλημέρα!
ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΩΝΗ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΓΩ;
Δημοσίευση σχολίου