ΜΑΡΙΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΖΟΥΝΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΕΝΑ ΤΑΛΕΝΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΕΣΥ ΠΟΥ ΥΜΝΗΣΕΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΡΙΑ ΠΟΣΟ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΖΕΣΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΕ ΜΑΡΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΑΛΥΣΟΔΕΣΟΥΝΕ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΑΣΜΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΗΘΕΛΕΣΓιατί φόρεσα της λεηλασίας τη στολή ;
Γιατί φόρεσα το πουκάμισο του εμπρηστή;
Όχι, δεν το έκανα από πείνα
Όχι, δεν το έκανα από μανία σφαγής
Μόνο και μόνο επειδή ‘μουν δούλος
Και με διέταξαν
ξεκίνησα για να σκοτώσω και να κάψω
Και τώρα πρέπει να με κυνηγήσουνε
Και τώρα πρέπει να με σφάξουνε
……
Και θα κείτουμαι κάτω απ’ τη γη που έχω ρημάξει
χαλαστής που κανείς δεν πονά για το χαμό του
Στεναγμός ανακούφισης θ’αναδεύει πάνω από τον τάφο μου
Μαρία Δημητριάδη
Στίχοι: Bertolt Brecht
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
