Σελίδες

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

{parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_uZASMP9vY5k/SXMkLelzW2I/AAAAAAAABb8/5vIYotaZKPg/s1600-h/137549-pizza2.jpg">
ΤΩΡΑ ΟΙ ΓΡΑΜMΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΘΑΦΤΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΠΙΤΣΑ ΣΤΟ SHOW ΤΟΥ
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΕΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΠΟΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΣΠΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΙΚΛ ΤΖΑΚΣΟΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 22 ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΧΑΒΑΙ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ Η ΠΙΤΣΑ ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΤΟΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΙΛ ΜΟΥ Ο http://www.tzinis.blogspot.com/
ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ.

Δεν ξεχνώ τις φωτιές της οβίδες δεν ξεχνώ τις θολές της ελπίδες,










δεν ξεχνώ την οργή και το μίσος που σε δείχνουν λαοί δίχως ήθος.

Δεν ξεχνώ δυο ματάκια θλιμμένα δεν ξεχνώ δύο χεράκια σπασμένα,

δεν ξεχνώ δύο κεφάλια κομμένα μες το αίμα στη γη πεταμένα.

Δεν ξεχνώ τίποτα όσα είδα σ' αυταπάτες δεν τρέφω ελπίδα,

και στη μνήμη αιώνια θα μείνει το κακό που χουν κάνει τα κτήνη.

Σκότωσαν αδελφό και μητέρα την γιαγιά τον παππού τον πατέρα,

δεν θα δω στη ζωή άσπρη μέρα το θυμίζει στο στήθος μια σφαίρα.

Ο.Η.Ε. και λοιπές οργάνωσης απονέμουν το δίκιο με δόσεις,

μες στα πλούτοι στη χλιδή που ζούνε να σε νιώσουνε αυτή δεν μπορούνε.

Κ' απ' αυτούς αν προσμένεις θα σβήσεις έστω δέκα ζωές και αν ζήσεις,

κι αν αυτά ΜΟΝΟΣ σου δεν τα ζήσεις ΔΕΝ μπορείς να τα κατανοήσεις.

Μην προσμένεις θεούς και ανθρώπους να σου δείξουν αγάπη και τρόπους,

μόνη λύσης για αυτό ην η δράσεις πρέπει ΔΙΚΑΙΑ και εσύ ν' αντιδράσεις.

3 σχόλια:

eirini είπε...

Συγκλονιστικές φωτογραφίες...
Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από την "χώρα σφαγέα" Αμερική... άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς...
Είναι καθάρματα!

Aνεμος είπε...

@eirini θλίψη.. δεν έχω λόγια ψυχούλα.. ας θαυμάσουμε τα θεάματά τους θυμίζουν αρχαίους Ρωμαίους με θεάματα όπως οι θυσίες στο Mαυσωλείο με τους θεατές να πανηγυρίζουν με τους νεκρούς στην Αρένα

Τάσος είπε...

Όσο και άν βολευόμαστε στους αναπαυτικούς καναπέδες μας, όσο κιαν πλαδαρεύουμε στην αόρατη και ψεύτικη καρεκλίτσα που ο σαλεμένος μας νους έχει φιλοτεχνήσει, τέτοιες εικόνες μας ξεβολεύουν, μας πετάνε κάτω από τις καρέκλες, μας τραβούν τα εσώψυχά μας και νιώθουμε απέραντη αηδία για τον ίδιο μας τον εαυτό