Κάτω από την επιφάνεια των ιδεολογικών και των πολιτικών σκοπιμοτήτων υπήρχε η μάζα των αθώων παιδιών, τυλιγμένων στα γρανάζια του χειρότερου πολέμου, του Εμφυλίου, αναγκασμένων να σκοτώσουν για να μην σκοτωθούν, μιας και στην πραγματικότητα δεν είχαν τίποτα να μοιράσουν μεταξύ τους. Ούτε ταξικό μίσος ούτε καν μίσος, μιας και οι πιο πολλοί ζούσαν στα ίδια περίπου χωριά, στην ίδια μίζερη ζωή και όλοι κι απ΄ τις δυο πλευρές ονειρεύονταν μια καλύτερη ζωή με ειρήνη, ομόνοια, κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή για τον ίδιο λαό, τον ελληνικό.
Ο Μίκης υποστηρίζει τη λογική της συμφιλιωτικής αντιμετώπισης του Εμφυλίου από την τέχνη, απέναντι στις επιθέσεις που δέχθηκε ο Παντελής Βούλγαρης. Με αφορμή την ταινία του Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά» για τον Εμφύλιο, ο Μίκης Θεοδωράκης θυμάται όσα ένωναν και χώρισαν τις δύο πλευρές και ρίχνει το βάρος της ιστορικής ευθύνης για τον αλληλοσπαραγμό στην πολιτική της Αγγλίας.
Το άρθρο του Μίκη στα Νέα
πατηστε στον τίτλο για το αρθρο
