Σελίδες

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

η ώρα του σκότους…


Γραμματείς και υποκριτές Φαρισαίοι,που αμφισβητούσε την εξουσία τους,Ιούδες που φυλάνε υπέροχα!,κατακτητές Ρωμαίοι,που φοβούνται μην χάσουν την εξουσία τους,πόντιοι Πιλάτοι,που νίπτουν τας χείρας τους,αλλά καταδικάζουν εκ του ασφαλούς,και αρχιερείς Καϊάφες,υπάρχουν και σήμερα!στο χέρι μας είναι να ενωθούμε και να τους συν τρίψουμε !
κάτω άρθρο από
Παπα - Ηλίας Υφαντή

«Ντύθηκε,  ως Σ’ είδε στο σταυρό, ο Ήλιος το σκοτάδι
                          και το καταμεσήμερο  έγινε μαύρο βράδυ»                                                                                                                    


Τη Μεγάλη Βδομάδα, τη λέμε «μεγάλη», όχι γιατί έχει μεγαλύτερες ή περισσότερες μέρες, αλλά γιατί, κατά τη διάρκειά της διεκτραγωδείται ο πιο μεγάλος πόλεμος. Που δεν είναι ο πόλεμος ανάμεσα σε κάποιος μεγάλους στρατηλάτες της Γης, αλλά ανάμεσα στο Θεό και τον Σατανά. Και έχει σαν διαφιλονικούμενο τρόπαιο ό χι κάποια περιοχή της Γης, αλλά την ψυχή του καθενός ανθρώπου. Που, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, αξίζει περισσότερο από ολόκληρο το σύμπαν.
Το ισχυρότερο  όπλο του Σατανά στον πόλεμο αυτό είναι ο θάνατος, ενώ του Χριστού είναι η ανάσταση. Και πάνω σ’ αυτή τη βάση, δόθηκε η πρώτη μάχη, που χθες γιόρτασε η Εκκλησία μας. Οπότε είδαμε το Σατανά να σκοτώνει το φίλο του Χριστού, το Λάζαρο και το Χριστό ανταποδίδοντας το χτύπημα να τον ανασταίνει. Γεγονός, που μεγάλωσε τη φήμη του Χριστού αλλά και τη λύσσα του Σατανά. Ο οποίος σκέφτηκε ότι η αποτελεσματικότερη  λύση, στην περίπτωση αυτή,  ήταν να θανατώσει τον ίδιο το Χριστό. Οπότε και αναζήτησε τους κατάλληλους συμμάχους και συνεργάτες. Που βέβαια δεν άργησε να τους βρει…
Και μην φανταστεί κάποιος, πως, για να τους βρει, έψαξε ανάμεσα σ’ αυτούς, που η «καθωσπρέπει» κοινωνία τους λέει κακοποιούς και κακούργους και γενικά αμαρτωλούς. Γιατί αυτοί δεν είχαν τίποτε εναντίον του Χριστού. Αφού ο Χριστός, παρότι ήταν, ως άνθρωπος, πάμπτωχός, εντούτοις είχε έρθει, για να βοηθήσει και να σώσει τους φτωχούς και τους αμαρτωλούς.
Εκείνοι, που θανάσιμα φθονούσαν και μισούσαν το Χριστό ήταν ακριβώς η «καθωσπρέπει κοινωνία. Που σημαίνει το θρησκευτικό και το νομικό κατεστημένο της εποχής εκείνης. Οι αρχιερείς, δηλαδή, οι γραμματείς με τους φαρισαίους. Οι οποίοι ένιωθαν ότι ο Χριστός με τα θαύματά του και τη διδασκαλία επισκίαζε  τη φήμη τους και απειλούσε τα συμφέροντά τους. Και γι’ αυτό, πριν ακόμη κι απ’ το Σατανά, έψαχναν με κάθε τρόπο να βρουν ευκαιρία, για να τον θανατώσουν.
Ασφαλώς οι σκοτεινοί και φθονεροί, αλλά και παμπόνηροι αυτοί άνθρωποι, δεν ήθελαν να ρθουν σε σύγκρουση με τους ανθρώπους του λαού. Μεταξύ των οποίων η φήμη του Χριστού, ιδιαίτερα μετά την ανάσταση του Λαζάρου, είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Πράγμα που βλέπουμε απ’ την θριαμβευτική υποδοχή, που του επιφύλαξαν κατά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα. Με τους κλάδους των βαΐων και των φοινίκων και τα ωσαννά…
Γι’ αυτό και αποφάσισαν να τον συλλάβουν και να τον δικάσουν κρυφά απ’ το λαό. Σχέδιο για το οποίο η πιο κατάλληλη ώρα για την πραγματοποίησή του α ήταν η νύχτα. Και ο πιο κατάλληλος τόπος για τη σύλληψή του ήταν η απόμερη γωνιά του κήπου της Γεθσημανή. Όπου ο Χριστός πήγαινε, για να προσευχηθεί. Και όπου οδήγησε τη σπείρα των εγκαθέτων, προκειμένου να τον συλλάβουν ένας ακόμη φθονερός και σκοτεινός άνθρωπος: ο Ιούδας. Γι’ αυτό και ο Χριστός, κατά τη σύλληψή του, τους είπε: «Γιατί ήρθατε εδώ στην ερημιά για να με συλλάβετε με ξύλα και μαχαίρια. Δεν ήμουνα καθημερινά ανάμεσά σας, οπότε μπορούσατε να με συλλάβετε μέρα, μεσημέρι. Αλλά η δική σας ώρα είναι η ώρα του σκότους»...
Μέσα, λοιπόν, στη νύχτα και ερήμην του λαού και κάθε έννοιας δικαιοσύνης οι σκοτεινοί και φθονεροί αυτοί άνθρωποι συνέλαβαν και δίκασαν και καταδίκασαν σε σταύρωση το Χριστό…
Όμως η σταύρωση του Χριστού δεν αποτελεί ένα γεγονός, που συνέβη απλά και μόνο «τω καιρώ εκείνω». Αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, φαίνεται να συνιστά διαχρονική επικαιρότητα. Αφού επαναλαμβάνεται σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή. Και ασφαλώς και στις μέρες μας. Ή μήπως απόψε στην αποψινή ακολουθία δεν θ’ ακούσουμε το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»! Ή την Μ. Πέμπτη, στην ακολουθία των Παθών το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»!
Που σημαίνει ότι η σύλληψη και η δίκη και η καταδίκη του Χριστού επαναλαμβάνεται παντού και πάντοτε. Και τώρα. Αφού οι απανταχού της Γης άνθρωποι, που καταδυναστεύονται και καταληστεύονται και στερούνται και υποφέρουν και πεθαίνουν εξαιτίας της πείνας και των πολέμων είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού οι «ελάχιστοι αδελφοί» του. Αλλά και η φτώχεια και η δυστυχία, που ολοένα και περισσότερο διεισδύει και απλώνεται σαν τη χολέρα και την πανούκλα και σταυρώνει την πατρίδα μας και το λαό μας είναι έργο και σχέδιο σκοτεινών και φθονερών ανθρώπων. Των τωρινών, δηλαδή, αρχιερέων και γραμματέων.
Βέβαια το σημερινό θρησκευτικό κατεστημένο διεκτραγωδεί, με επαγγελματική ευσυνειδησία, τα Πάθη του Χριστού. Και εκτοξεύει λεκτικούς μύδρους κατά των αρχιερέων, των γραμματέων και των φαρισαίων. Αλλά παράλληλα και σαφέστατα αλληθωρίζει προς τη μαφία των σύγχρονων σταυρωτών. Γιατί, ενώ θα μπορούσε, εν ριπή οφθαλμού, να τους ανατρέψει, φαίνεται να επιδοκιμάζει τα σκοτεινά  έργα και σχέδια της τοκογλυφικής απληστίας και της πολιτικής αλητείας. Παρότι απεργάζονται την καταστροφή της πατρίδας μας και τη γενοκτονία του λαού μας….
Φιμώνοντας ακόμη και  τις ελάχιστες έστω  φωνές αντίστασης και διαμαρτυρίας…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com
e mail: yfantis.ilias@gmail.com

http://enomenoiblogers.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: