Σελίδες

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΕΜΦΥΛΙΟΣ!!ΕΛΕΝΗ!!



Αίσχη έγιναν και από τις δύο παρατάξεις κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ!
Το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη το οποίο αποτέλεσε την έμπνευση του τραγουδιού είναι εξίσου συγκλονιστικό.... Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ στην Ελλάδα...
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
 - "Ελένη", του Νίκου Γκατζογιάννη (1985) - Δείτε όλη την ταινία! ΚΑΤΩ (video με ελλ. υπότιτλους)
Η ταινία δεν έχει προβληθεί ποτέ από κρατικό ή δημοτικό τηλεοπτικό σταθμό, ενώ η προβολή της στους ελληνικούς κινηματογράφους διακόπηκε μετά από λίγες ημέρες, όταν υπήρξαν αντιδράσεις από το ΚΚΕ.

Στο εξωτερικό σημείωσε μεγάλη επιτυχία.



Ωστόσο, ο Νίκος Γκατζογιάννης (Nicholas Gage) στο ομώνυμο βιβλίο του - στο οποίο είναι βασισμένη και η ταινία - περιγράφει την ιστορία και την εκτέλεση της μητέρας του από το ΕΑΜ, επειδή προσπάθησε να σώσει το γιο της από το παιδομάζωμα.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο χωριό Λια της Ηπείρου.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

«Στις 28 Αυγούστου 1948, μια ζεστή αποπνιχτική μέρα, γύρω στις δωδεκάμισι, μερικές χωριάτισσες ζαλωμένες ξύλα κατέβαιναν ένα απόκρημνο μονοπάτι πάνω από το χωριό Λια, έναν οικισμό με σταχτιά λιθόχτιστα σπίτια σε μια βουνοπλαγιά κάτω ακριβώς από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όπως οι γυναίκες αντίκρισαν το χωριό στα πόδια τους, απάντησαν μια φριχτή συνοδεία.
 - "Ελένη", του Νίκου Γκατζογιάννη (1985) - Δείτε όλη την ταινία! (video με ελλ. υπότιτλους)

Μ
Μπροστά και πίσω, κρατώντας τουφέκια, ήσαν κάμποσοι από τους κομμουνιστές αντάρτες, που κατείχαν το χωριό τους τελευταίους εννιά μήνες —ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα συνεχιζόταν. Φρουρούσαν δεκατρείς δεσμώτες, που βάδιζαν για εκτέλεση ξυπόλυτοι, τα πόδια τους μαύρα και πρησμένα από το φάλαγγα. Κάποιος, ανήμπορος από το ξύλο να βαδίσει ή έστω ν’ ανακαθίσει, ήταν δεμένος πάνω σ’ ένα μουλάρι.

Ανάμεσα στους κατάδικους ήσαν και πέντε χωριανοί του Λια: Τρεις άντρες και δύο γυναίκες. Η πιο ηλικιωμένη σκουντούφλαγε με το χαμένο βλέμμα της τρέλας. Ήταν η θεία μου Αλέξω Γκατζογιάννη, πενήντα έξι χρονών. Η νεότερη, με καστανωπά μαλλιά, γαλανά μάτια και ξεσκισμένο λουλακί φουστάνι, έπιασε το βλέμμα από τις συγχωριανές της και κούνησε το κεφάλι της. Ήταν η μάνα μου, Ελένη Γκατζογιάννη, σαράντα ενός χρονών…».

Σημείωμα του συγγραφέα:

Ο κόσμος όπου έζησε και πέθανε η Ελένη αναπλάστηκε στο βιβλίο αυτό όχι μόνον από τις δικές μου αναμνήσεις και των αδερφάδων μου, αλλά και από τις θύμησες πάμπολλων ανθρώπων που ζουν τώρα σκορπισμένοι σε καμιά δεκαριά χώρες. Όλα τα ονόματα, οι τόποι και οι ημερομηνίες είναι πραγματικά. Κάθε περιστατικό που περιγράφεται στο βιβλίο και που δεν το είδα με τα μάτια μου μου το έχουν περιγράψει τουλάχιστον δύο μάρτυρες με τους οποίους μίλησα χωριστά. Όλες οι συνομιλίες έχουν μαγνητοφωνηθεί — κρυφά στην περίπτωση δύστροπων μαρτύρων. Οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες και τα ντοκουμέντα που συγκέντρωσα — εφημερίδες, ημερολόγια, επιστολές, στρατιωτικές εκθέσεις, φωτογραφίες, χάρτες επιχειρήσεων — γεμίζουν ένα τοίχο με φακέλους στο σπίτι μου.


http://enomenoiblogers.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: