Δημήτρης Ζακχαίος
Από τότε που ο Θόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας εξ ονόματος ενός ολόκληρου συστήματος, διατύπωνε τη διάσημη θεωρία της συνευθύνης με τη φράση «μαζί τα φάγαμε», έχει κυλήσει μπόλικο νερό σκανδάλων στο αυλάκι της πολιτικής επικαιρότητας…
pangalosΟ πρώην προβεβλημένος υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ισχυρίστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ πως ευθυνόμαστε όλοι το ίδιο για την άνευ προηγουμένου κρίση της χώρας, παραμένει άφαντος από την επικαιρότητα και ανησυχεί τους συνοδοιπόρους του στο παλιό ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα λέγεται τις τελευταίες μέρες ότι ο σύλλογος «Το χαμόγελο του πολιτικού» σκέφτεται να βγάλει silver alert για να τον εντοπίσει. Εντάξει, κάπου τον καταλαβαίνουμε. Από τότε που εκστόμισε την περίφημη ατάκα έχει περάσει πολύς καιρός και έχουμε γίνει σοφότεροι:
Έκτοτε μάθαμε ότι οι υποψίες μας για το πάρτι στα εξοπλιστικά ήταν πολύ μετριοπαθείς, αφού οι μίζες είναι ουσιαστικά ανυπολόγιστες. Καταλάβαμε ότι όποια τραπεζική πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις σκάνδαλα τεραστίων διαστάσεων που φορτώθηκε στις πλάτες του το ελληνικό δημόσιο και κατ’επέκταση οι πολίτες της χώρας.
Συνειδητοποιήσαμε ότι το κράτος έχει πελατειακές σχέσεις με τους εθνικούς εργολάβους και τους μιντιάρχες με προνομιακές εκχωρήσεις έργων και συγχωροχάρτια προστίμων, όπως για παράδειγμα με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, όπως γράφουμε στο τελευταίο τεύχος μας.
Είδαμε την απροθυμία της κυβέρνησης να ανακουφίσει τους πολίτες της ακόμη κι από το καρκινογόνο φαινόμενο της αιθαλομίχλης. Εμπεδώσαμε ότι η εγχώρια ελίτ, που τόσο λάμπει δια της απουσίας της από την κρίση, δεν είναι παρά κάποιοι άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους, απλώς καταλήστευαν συστηματικά το ελληνικό δημόσιο. Είδαμε βίντεο με τον εκβιασμό του Τομπούλογλου.
Παρακολουθήσαμε γελώντας τον πρώην υπουργό μεταφορών Μιχάλη Λιάπη να έχει πλαστές πινακίδες στο αυτοκίνητό του. Ακούσαμε για επιχορηγήσεις σε σπίτια πολιτικών, που τα δήλωναν ως ξενοδοχειακές μονάδες.
Παρακολουθήσαμε από τηλεόρασης τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη να παραβρίσκεται στις εκδηλώσεις της κίνησης των 58, λες και οι αμαρτωλές συμβάσεις των εξοπλιστικών και ο Τσουκάτος δεν ήταν επί των ημερών του. Και λογικά θα δούμε κι άλλα…
Εναντιωνόμαστε μετά μανίας στη θεωρία του Πάγκαλου, γιατί πρόκειται για ακραίο συμψηφισμό. Η «ζαμπονοτυρόπιτα» χωρίς απόδειξη με τα θαλασσοδάνεια χωρίς εχέγγυο. Ο πολίτης που πήγε να μπει στο δημόσιο με τον πολιτικό που τον διόρισε για να εξασφαλίσει εκλογική πελατεία. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας που κλέβει εκατομμύρια ευρώ το δημόσιο με τον υδραυλικό της γειτονιάς μας. Διότι ακόμη κι αν μαζί τα φάγαμε, δεν τα φάγαμε το ίδιο. Και η θεωρία του Πάγκαλου κάνει αυτή ακριβώς την άδικη εξομοίωση.
Αλήθεια που είναι; Γιατί δεν βγαίνει να πει πως έκανε λάθος, τώρα που τα σκάνδαλα βγαίνουν το ένα μετά το άλλο και αποδεικνύουν ότι από το χρήμα από τα σκάνδαλα πιθανότατα θα έφταναν να καλυφθεί η ζημιά της κρίσης;
Οι λαγοί στον στίβο τρέχουν γρήγορα δύο, τρεις γύρους για να ανεβάσουν τον ρυθμό της κούρσας και έπειτα εξαφανίζονται. Δεν τους θυμάται κανείς. Για εκείνον που έδρασε ως λαγός του συστήματος, η ιστορία θα είναι πιο σκληρή. Θα τον θυμάται μεν, όχι για το κοινοβουλευτικό του έργο, αλλά πιθανότατα για την μεγαλύτερη και πιο ύπουλη προσπάθεια συμψηφισμού που έγινε ποτέ στην χώρα.
http://unfollow.com.gr/web-only/8473-silver/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου