ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!!ΠΙΑ!ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ

Φυλακή είναι ο άνεργος,εγκλωβισμένος στο μπαλκόνι της απόγνωσης
φυλακή είναι,μια Ζωή.. να σιωπάς ..να μη μιλάς
να σου απαγορεύουν τον Ήλιο,τη θάλασσα,το χαμόγελο
φυλακή,οι αυτοκτονίες ,ρημαγμένων ψυχών,που αιωρούνται στα σύννεφα
σαν βασανισμένα και νηστικά παιδιά,που δεν αντέχεις το βλέμμα τους
φυλακή,η μελαγχολία που κρύβουν τα μάτια,ζητώντας δικαιοσύνη
φυλακή ,στα παιδικά σου χρόνια,να μην σ αφήνουν να τρέχεις στις αλάνες
φυλακή,το μίσος,που μας αποξενώνει
γυναίκες,χαμένες στην ληθη!!αμίλητες σαν αγάλματα,ρημαγμένες από την καταπίεση
ΟΙ αναμνήσεις των ηρώων  προγόνων σου που σε στοιχειώνουν
οι δικοί σου που έφυγαν νωρίς,και σε άφησαν μόνο, γεμίζοντάς σε   ενοχές,εκείνα τα παγερά βράδια,που μοιάζουν ατέλειωτα
Φυλακή!ανάμεσα σε χιλιάδες δίπλα σου, που τρέχουν να προλάβουν την ματαιοδοξία τους,να νιώθεις αποξενωμένος,σαν τοπίο στην έρημο,κι ας είσαι  ΑΘΗΝΑ


η αρχαία τραγωδία,που ζητάει τον από μηχανής Θεό
οι Κάργιες που μύρισαν αίμα,και γυρνάνε πάνω από τα πτώματα
αυτοί που εγκλώβισαν στο μυαλό σου,την Ελπίδα,το όνειρο την μαγεία του έρωτα
φυλακή τα δήθεν και  τα πρέπει!!τα υποκριτικά πρότυπα της κοινωνίας
και εκεί θυμάσαι τα ροζιασμένα χέρια της μαυροφορεμένης γιαγιάς,,που δεν λύγισε ποτέ!
και όταν αποδράσεις σπάζοντας τα δεσμά του μυαλού σου !:θα τρέξεις στα ουράνια πετώντας
,θα ερωτεύεσαι,δεν θα φοβάσαι!
εκεί θα δεις και άλλους πολλούς,που αγκαλιασμένοι,γίνονται πολλοί,πιο πολλοί,πιο πολλοί
σαν ένα ποτάμι,που έγινε χείμαρρος,και πνίγει στο πέρασμα του  του την αδικία
ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!!ΠΙΑ!ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ
τα δεσμά σου σπασμένα αναδύουν μυρωδιές λουλουδιών,,, αγάπη,αλληλεγγύη,ενότητα