Δεν ξέρω αν η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά οι νόμοι είναι οπωσδήποτε... αλλήθωροι. Ο,τι και να γίνεται, όποιος και να φταίει, βλέπουν πάντοτε προς μία πλευρά: σε εκείνη στην οποία στριμώχνονται οι μη έχοντες.
Τι σημασία έχει, λ.χ., εάν χρωστάνε «χαράτσια» οι μεγαλοοφειλέτες; Τη μία χάνεται ο φάκελός τους, την άλλη βρίσκεται αλλά «εξετάζεται» οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως, επί μήνες. Στο τέλος, τα φέρνουν από εδώ, τα φέρνουν από εκεί, και φεύγουν με μια... ρυθμισούλα πληρώνοντας ψίχουλα.
Αν όμως χρωστάνε οι «άλλοι», αυτοί που είδαν τους μισθούς τους να κομματιάζονται ή ακόμα περισσότερο αυτοί που έχασαν τη δουλειά τους, αυτοί που ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα μεροκάματο, οι ρυθμίσεις περνούν από σαράντα κύματα. Και μετά, ακόμη και αυτές δεν είναι εύκολο να αποπληρωθούν. Γιατί αυτά που είναι «ψίχουλα» για τους λίγους, είναι ο κόπος μιας ζωής για τους πολλούς. Αλλά αυτό ποτέ δεν το βλέπουν οι νόμοι.
Μονόμπαντες πολιτικές, μονόμπαντοι πολιτικοί, μονόμπαντοι νόμοι. Οι μεν λίγοι βγάζουν χρήμα αξιοποιώντας το ρεύμα της ΔΕΗ ακόμη κι αν δεν έχουν πληρώσει το λογαριασμό, οι δε πολλοί ξυπνούν και κοιμούνται με το φόβο ότι θα εμφανιστεί ένα συνεργείο και θα τους αφήσει στο σκοτάδι.
Και μετά, σε αυτή τη χώρα, με αυτούς τους νόμους και αυτές τις προφανείς ανισότητες, έρχεται ο κάθε Δένδιας και μιλά για νόμο και τάξη. Από δίπλα και όλοι αυτοί που παριστάνουν τους πολιτικούς στα τηλεπαράθυρα, να βγάζουν λόγους για την ανάγκη να σεβόμαστε τους νόμους και τις ρυθμίσεις τους.
Αυτό όμως, όσο και αν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, είναι το πρόβλημα. Χωρίς ισονομία και ισηγορία η δημοκρατία τρικλίζει και τα αβγά του φιδιού εκκολάπτονται ταχύτερα. Αλλά το αυτί αυτών που αποφασίζουν είναι προφανές ότι δεν ιδρώνει. Ο,τι και να λένε στις κομματικές τους συνάξεις, ή μπροστά στις κάμερες, πορεύονται με γνώμονα από τη μια αυτά που τους... τηλεγραφεί η τρόικα και από την άλλη την ανάγκη επιβίωσης αυτών και των φίλων τους.
Αυτοί έφτιαξαν το νόμο που ορίζει ότι τα γκόλντεν μπόις των τραπεζών δεν μπορούν να αμείβονται περισσότερο από το διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και αυτοί, χωρίς να κοκκινίζουν, βλέπουν όλα τα τραπεζικά μεγαλοστελέχη να τον παραβιάζουν.
Γράμματα, υποθέτω, γνωρίζουν. Την αποκάλυψη της «Ε» για τις εκτός νομίμων ορίων αμοιβές των γκόλντεν μπόις τη διάβασαν ή την πληροφορήθηκαν. Αλλά δεν έκαναν τίποτε. Ούτε μία επερώτηση! Κοίταξαν ο ένας τον άλλον, έκλεισαν ίσως συνωμοτικά το μάτι και έκαναν όλοι μαζί, όπως συνηθίζουν, την... πάπια.
Και βέβαια, όταν λέμε για τις αμοιβές των κορυφαίων τραπεζικών στελεχών, μιλάμε για πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, για ετήσιες απολαβές άνω των 300.000 ευρώ! Οχι για τα αναγκαία για την επιβίωση πενηντάρικα και κατοστάρικα που τόσο εύκολα αποφάσισαν να κόψουν από μισθούς και συντάξεις οι μνημονιακοί μας.
Να το ξαναπούμε: οι νόμοι είναι «αλλήθωροι» και οι πολιτικοί που τους φτιάχνουν, μονόμπαντοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου