Το…χωνευτήρι (Παπακωνσταντίνου)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ για…εντιμότητα. Την ψάξαμε ψηλά και χαμηλά. Στα σοκάκια της πόλης και στους κουτοπόνηρους του χωριού, στα σαλόνια της πλουτοκρατίας και στα παλάτια βασιλιάδων ή δικτατόρων. Είδος εν ανεπαρκεία και τα φορτώσαμε στον «αδηφάγο» καπιταλισμό. Ωστόσο, και ο κομμουνισμός έδωσε τα ρέστα του, στην πράξη. Κι έμειναν οι θεωρίες να χάσκουν και οι άνθρωποι να πένονται. Και να βασίζονται, μπερδεμένοι και απογοητευμένοι.
ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, υπόθεση ανθρώπων η ευτυχία και μην ψάχνεις για άνθρωπο. Κι ο Διογένης τον έψαχνε κι απόκαμε, παραμένοντας στα λόγια: «Πότε ευημερούν οι κοινωνίες, είπατε; Όταν οι βασιλιάδες φιλοσοφούν και οι σοφοί βασιλεύουν».
ΣΚΛΗΡΟΙ οι άνθρωποι και τους χρειάζεται σκληρή τιμωρία. Αν τους πιάσεις κι όποτε του πιάσεις. Μόνο, που όταν έρθει η ώρα της τιμωρίας και οι πολλοί λακίζουν. Από (φαινομένη) λύπηση κι άλλοι από φόβο. «Ουδείς γαρ αναμάρτητος» και ποιος να «βάλει τον λίθο του αναθέματος;». Κι αν η (ελληνική) Πολιτεία άφησε στον κάθε έλληνα να παρανομεί, με μια διαβάθμιση που ξεκινάει απ’ την παράνομη βίλα μέχρι το κοτέτσι του χωρικού, είναι για να τον «κρατάει». Να τον έχει στο χέρι για λιγότερες απαιτήσεις του, μη λιγοστέψουν τα προνόμια των εχόντων.


ΕΚΑΝΕ την αμαρτία του ο κ. Παπακωνσταντίνου, του φορτώσαμε τα κρίματα ολονών μας, με το πιο εύκολο κυνήγι εκείνο του «αποδιοπομπαίου τράγου». Χωνευτήρι αμαρτωλών με δυσθεώρατα και αόρατα ανομήματα. Του στήνουμε, αύριο» την «κρεμάλα και οι…βίλες τυλιγμένες με τη μίζα της ανομίας θα καμαρώνουν, τα γιοτ θα λικνίζονται και οι φοροκλέφτες θα ξαλαφρώσουν. Ο φακός απάνω του και διαχεόμενο, χωρίς να φωτίζονται οι δύσοσμοι δρόμοι των οικονομημένων αμαρτωλών με το προτεταμένο δάκτυλο.
ΚΙ άρχισε ο κρυφός εναγκαλισμός και η φανερή συσκότιση προσώπων και πράξεων από μια Βουλή που ψήφισε νόμους που απαλλάσσουν ενόχους και διαγράφουν αδικήματα. Και σήμερα; Κατεβάζουν οι συνταγματολόγοι απ’ το ράφι το σύνταγμα κι ανεβάζουν τους τόνους οι πολιτικοί μας, φορώντας την τήβεννο του «δικαστή». Οι…κέρβεροι της πολιτικής ηθικής για την παρθενία τους και εγγυητές της συνταγματικής ομαλότητας. Λες και δεν ήσαν οι ίδιοι (όχι ως πρόσωπα, αλλά σαν κυρίαρχη νοοτροπία και παραμένουσα πρακτική) που ψήφισαν νόμους περί «μη ευθύνης κ.λπ.» και παραπλάνησής μας. Για ν’ ανοίξει η πόρτα της κόλασης. «Χωρίς πισωγύρισμα» λένε οι συνταγματολόγοι, «με σεβασμό στο σύνταγμα» επαναλαμβάνουν οι εθνοπατέρες μας και ο καιρός περνάει. Με τα μεγάλα λόγια τους (χωρίς αντίκρισμα) και τα ταμεία άδεια. Με τη Λίστα αναξιοποίητη, όταν οι «κουτόφραγκοι» ήδη τα εισέπραξαν. Χωρίς φανφάρες, εκπτώσεις και διαγραφές ονομάτων.