καλό ταξίδι φίλε Χρονη

Πέθανε ο Χρόνης Μίσσιος
επέτρεψε μου να σε λέω φίλο γιατί άγγιξες με τα λόγια σου τη ψυχή μου όπως πολλών Ελλήνων. Μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (με ένα... διάλειμμα από το 1962 έως το 1967), όταν δόθηκε η αμνηστία του Παπαδόπουλου, περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος.
Τον έστειλαν στο Μακρονήσι, στον Άι- Στράτη, στις φυλακές Αβέρωφ, στην Κέρκυρα, στον Κορυδαλλό.
Η φυγή τόσο σημαντικών προσωπικοτήτων κάνει ακόμα πιο φανερή την ανεπάρκεια της σημερινής αριστεράς αλλά και των ηγετών της,στην Ελλάδα του 2012..
ο Μίσσιος ήταν ένα σπάνιο μυαλό,ένας γοητευτικός ομιλητής με έναν λόγο που σε συγκινούσε,από την πρώτη κιόλας στιγμή..ένας αυθεντικός και καλόκαρδος άνθρωπος..καλό του ταξίδι λοιπόν.
την τελευταία του συνέντευξη θα την βρείτε στο αρχείο της ΕΡΤ ΕΔΩ
Η ΕΛΕΝΑ ΚΑΤΡΙΤΣΗ συνομιλεί  στην οικία του στο Καπανδρίτι. Συζητούν για τη ζωή στη σύγχρονη Ελλάδα και εξηγεί τους λόγους που τον έκαναν να απομακρυνθεί από την πόλη, από την κοινωνία της Αθήνας, της οποίας δεν επιθυμεί να αποτελεί μέρος. Αντίστοιχα επέλεξε να μη γίνει πολιτικός και εξηγεί τη γνώμη του για τους επαναστάτες που έγιναν πολιτικοί, αλλά και για τους πολιτικούς στην Ελλάδα σήμερα, τα κόμματα εξουσίας ειδικότερα και όσους πολιτικούς κατηγορούν τους πολίτες για έλλειψη πατριωτισμού σε εποχές κρίσης. Εκφράζει την απαισιοδοξία του μπροστά στην πορεία της χώρας, αλλά και της ανθρωπότητας, την υποταγή της σε ένα "χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό" 
ιδιαίτερα φιλόζωος είχε εκπομπή στην ΕΡΤ για τα ζωάκια  εδω μια 1994 



Η συνήθεια του σύγχρονου ανθρώπου να φυλακίζει ζώα για την ευχαρίστησή του 
είναι συγκλονιστικό αφού έχει περάσει πολλά χρόνια στην φυλακή και δεν θέλει ούτε τα ζώα να φυλακίζονται
Το 1985 γράφει το πρώτο του βιβλίο. «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είναι ο τίτλος του και από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του, τον καθιερώνει.
Ένα βιβλίο καθηλωτικό, αυτοβιογραφικό για τα 26 χρόνια που πέρασε μπαινοβγαίνοντας στις φυλακές (1947-1973).
ENA MΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Πόσες φορές έπαιξα με το θάνατο, όχι για παιχνίδι, γιατί τότε θα μπορούσα απλώς να κάνω ένα επικίνδυνο νούμερο στο τσίρκο, αλλά συνεπαρμένος από τους μύθους μου, από τα οράματά μου, από την αγάπη μου για τη ζωή, για τον άνθρωπο και τη λευτεριά του. Πόσες φορές τόλμησα, μετρήθηκα με φοβερούς μηχανισμούς, άλλοτε νικώντας, άλλοτε χάνοντας, αλλά πάντοτε νιώθοντας άνθρωπος και ποτέ αντικείμενο κάποιας μοίρας Κοίτα, ψάξε λίγο, ο δρόμος σου είναι ο δρόμος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε αντικείμενο με βιολογικές ανάγκες... Μη με λυπάσαι, σε παρακαλώ, εγώ θα είμαι πάντα με τις μειοψηφίες, έκθετος πάντα, ποτέ ένθετος
ΠΗΡΑΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ