http://marianaonice.blogspot.com/
Μάκρυνε η θύμηση,
και θόλωσε η σκέψη.
Αφανίστηκαν οι μορφές
στο πέρασμα της λησμοσύνης
και πνίγηκαν οι απαντοχές
στο χείμαρο της ατέλειωτης οργής.
Αγάπες μακρινές
Ψεύτικα φτιασιδωμένες υποσχέσεις.
Ξεθώριασαν πια…
Και σαν κατακάθι στον καφέ
πίκραναν τα χείλη
Η γεύση στυφή
κι η ματιά υγρή.
Άρνηση και εγκατάλειψη.
Μάταια παλεύεις
ελπίδα να βρεις.
Να γατζωθείς δεν έχει χαρακιά
στου πόνου τον απόκρημνο βράχο…
Ζωή δυσβάσταχτη
σε πόλεις ρημαγμένες
Σκοτεινιά τα βλέμματα
σε πατρίδες νυχτωμένες
Βαριά η μυρωδιά της προδοσίας
Και του προδότη η θωριά
Θάνατος…
2 σχόλια:
Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε . Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Ναι έτσι πρέπει Άνεμε!
Εσύ με καταλαβαίνεις.
Και ξέρεις ότι αυτό το έμμετρο μου δεν εκφράζει ηττοπάθεια, μόνο πικρία και οργή που κάποια στιγμή θα γίνει δύναμη απίστευτη που θα ενωθεί με τη δύναμη όλων των ρομαντικών του τόπου μας για να ανατείλει η ελπίδα και πάλι για τούτη τη χώρα.
Δημοσίευση σχολίου