Πλησιάζουν οι εκλογές και όλοι μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Ή μάλλον στο ένα τέρμα που προμηνύει ένα ακόμα δυσκολότερο αγώνα. Τα περιχαρακωμένα στενά όρια των υφιστάμενων πολιτικών κομμάτων δεν χωράνε την επανάσταση που συντελείται στην Ελληνική κοινωνία. Ο πολίτης έχει αρχίσει και παθαίνει σύγχυση, όταν οι ιδέες του, δεν μπαίνουν στα καλούπια των ιδεολογιών. Τι είμαι όταν αγαπάω την πατρίδα μου; Εθνικιστής. Όταν θεωρώ την μικρο-ιδιοκτησία αξιοσέβαστη; Καπιταλιστής. Όταν θέλω ένα κοινωνικό κράτος; Αριστερός. Όταν πιστεύω στην αλληλεγγύη των ανθρώπων; Αναρχικός.
Τελικά δεν είμαι εγώ ανεπαρκής, είναι το πολιτικό και ιδεολογικό κατεστημένο που με πνίγει. Βάζει τα δικά του όρια και τίτλους στην σκέψη των ανθρώπων, ταμπέλες που δεν υφίστανται και ανύπαρκτους διαχωρισμούς. Είμαι ένας μέσος Έλληνας, ούτε πλούσιος, ούτε άστεγος. Αγαπάω την χώρα μου, και την θέλω δίκαιη και περήφανη.
Δεν θέλω να σκοτώσω κανένα, θέλω όλοι να έχουν δουλειά, παιδεία, υγεία. Θέλω αξιοπρέπεια για τον εαυτό μου και τους συνανθρώπους μου. Κατανοώ τις παθογένειες του Ελληνικού κράτους, τις ευθύνες μου για αυτές. Είδα τις προθέσεις των σωτήρων, το παγκόσμιο παιχνίδι στις πλάτες των λαών. Και ξέρω ότι η λύση δεν θα έρθει από "χαρισματικούς ηγέτες". Οι σκέψεις μου ανήκουν σε χιλιάδες άλλους, εντός και εκτός συνόρων. Η λύση είναι η συμμετοχή στα κοινά, η πραγματική δημοκρατία. Δεν την έχει κανένας κουστουμάτος γαλαζοαίματος της εξουσίας. Την έχω εγώ μέσα στο εμείς και πρέπει να παλέψω. Δεν υπάρχουν εύκολες συνταγές, αλλά μόνο η καθαρή σκέψη μπορεί να ανοίξει το καινούργιο μονοπάτι. Δεν είναι περιθωριακός όποιος δεν συμφωνεί καθολικά με μια ιδεολογία. Είναι υγιής και ελεύθερος άνθρωπος. Όταν το κατανοήσουμε θα έχουμε χαράξει το μονοπάτι του καινούργιου κόσμου, που παλεύει να γεννηθεί μέσα στα καπνογόνα και τον οικονομικό ολοκληρωτισμό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου