Σελίδες

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Νέα «πολιτική» αυτοκτονία: «Αυτοκτονώ εξαιτίας του μνημονίου»



Σοκ προκαλεί η είδηση νέας αυτοκτονίας, ενός 44χρονου δασκάλου που έφυγε, θέτοντας τέλος στη ζωή του, χθες Σάββατο 21 Απρίλη το απόγευμα, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας
Πρόκειται για τον δάσκαλο, Σάββα Μετοικίδη, ο οποίος ζούσε και δίδασκε στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πάσχα. Ο αυτόχειρας απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του στη Σταυρούπολη.
Άφησε ιδιόχειρο, πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία.
είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και συμβαίνει δύο εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.
Ο Σάββας Μετοικίδης ήταν μάχιμος, αγωνιστής και συνδικαλιζόταν στο χώρο των εκπαιδευτικών.
Πολιτικοποιημένος και εξαιρετικός χαρακτήρας
Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία που συνέλλεξε το XanthiPress.gr, επρόκειτο για εξαιρετικό χαρακτήρα ανθρώπου, απόλυτα πολιτικοποιημένο και συνδικαλιστή, η πράξη του οποίου αντανακλά την πρόθεσή του να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα στη χώρα και την Ευρώπη με το θάνατό του.
Η κηδεία του γίνεται στις 4 το απόγευμα της Κυριακής στη Σταυρούπολη και αναμένεται ότι θα βρεθούν αρκετοί συνάδελφοι και συναγωνιστές του αυτόχειρα.

Γ. Σιδηρόπουλος

http://enomenoiblogers.blogspot.com

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ:

"ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΜΟΥ ΚΟΨΕΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΝΑ ΜΕ ΠΗΔΗΞΕΤΕ"

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΣΑΒΒΑ
ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥΡΗ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ:
Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη στράτα δεν σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα καρφωμένη.

Για τους πουλημένους
Βόλι δεν χαλάμε
Με πέτρες και κοτρόνια
Τους πετροβολάμε.

Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη ώρα δε σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα αφορισμένη.

Και για όλους ίδια
Θα 'χετε κονάκι
Λακκούβες με σκουπίδια
Κι απάνω τους κοράκι.

Όλοι οι πουλημένοι
Είστε καταραμένοι
Απ' την δική μας τη γενιά
Από εργάτη ποιητή
Κι από γραφιά.

marianaonice είπε...

Δολοφόνοι των λαών!!
Στα τομάρια σας πήρε σάρκα και οστά η παραπάνω φράση!

Ανώνυμος είπε...

Τὸν συνηθίσαμε [τον θάνατο] δὲν ἀντιπροσωπεύει τίποτα Σὰν ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ἔχετε συνηθίσει Καὶ σᾶς μιλῶ γι᾿ αὐτὸν γιατὶ δὲ βρίσκω τίποτα Ποὺ νὰ μὴν τὸ συνηθίσατε Προσκυνῶ



Σεφέρης.

Ανώνυμος είπε...

χθες τα ξημερωματα κρεμαστηκε κι ενας 57χρονος λογιστης στο Ηρακλειο Κρητης αφηνοντας αναλογο σημειωμα. Να σημειωσω οτι ο ανθρωπος δεν ειχε οικονομικα προβληματα. Το σημειωμα μεταξυ αλλων εγραφε: "Δε μου αρέσει η ζωή που μας αναγκάζουν να ζούμε. Συγνώμη αν προκάλεσα αναστάτωση."

Σημερα ενας ακομη 60χρονος αυτοκτονησε παλι στο Ηρακλειο κοβωντας τις φλεβες του για τους ιδιους λογους.

Ανώνυμος είπε...

“Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης, εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου.”

Αυτά τα λόγια άφησε παρακαταθήκη ο Δημήτρης Χριστούλας εκεί …στο δέντρο του Συντάγματος.

Ο καθένας έχει μερικά λόγια….

Ο δικός μας ” Καπετάν Νέστος” είχε τα δικά του λόγια…
Tόλεγε από τότε, στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη του 2008…κυκλωμένος από τα ΜΑΤ ,μαζί με άλλους, στην πολυκατοικία της Ασκληπιού βγήκε μπροστά : “πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα…εγώ είμαι δάσκαλος…θάρθω εγώ…σας φτάνουν δέκα ;” …και πήγε ( στο 3:50 λεπτό)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1qgMGdEEBqQ





Πάντα τα δώσει τα πάντα…στους μαθητές του… στο κίνημα…

Κρεμμάστηκε στο χωριό του, όπου είχε πάει για τις διακοπές του Πάσχα, την Σταυρούπολη Ξάνθης σήμερα.
Σάββας Μετοικίδης, δάσκαλος…

Δεν μπορούμε πια να τους κοιτάμε να μας δολοφονούν καθημερινά.
ΔΙΩΧΤΕ ΤΟΥΣ

Aνεμος είπε...

Δεν έχω φωνή να φωνάξω και την κραυγή μου κανείς δεν θα δει. Εγώ τότε θα δαγκώσω τη γλώσσα μου βαθιά, πληγή, και θα στεγνώσω τα δάκρυα.
Επιτέλους, νεκρός, θα ουρλιάξω.

Μιχ. Τάτσης