Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,
αποσκευές και φυλακή, σε πλοία και βαγόνια.
Της μετανάστευσης σκιά, Σικάγο, Βερολίνο,
με δυο τσιγάρα δανεικά και κλάμα από κλαρίνο...
Ό,τι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ό,τι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο..
Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,
εγώ εδώ κι η Ελλάδα εκεί, να πέφτει από μπαλκόνια.
Φωτογραφία μιας ζωής, στη μέση στο σαλόνι,
σαν τους φυγάδες που κανείς ποτέ τους δε γλιτώνει..
Ό,τι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ό,τι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο..
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ!!
Αφιέρωμα στον απεγνωσμένο Άνθρωπο που προτίμησε την αυτοκτονία από την ...ατίμωση!
Από Ζητείται ελπίδα
2 σχόλια:
Ό,τι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ό,τι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο..
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟ ΕΒΑΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΝΑ ΣΤΟ ΚΑΔΡΟ
@Άνεμε
δεν χωράνε λόγια σε τέτοια γεγονότα... μόνο ποιήματα και τραγούδια μπορούν ν' αποδώσουν τον πόνο και την ένταση της ψυχής!
Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,
εγώ εδώ κι η Ελλάδα εκεί, να πέφτει από μπαλκόνια.
Φωτογραφία μιας ζωής, στη μέση στο σαλόνι,
σαν τους φυγάδες που κανείς ποτέ τους δε γλιτώνει..
Δημοσίευση σχολίου