Τ΄αστέρι του βορριά (a cappella)

Ένα όμορφο άκουσμα που έκλεψα από το Dyosmaraki
Μαύρισε η ψυχή μας από τόσες ασχήμιες και δυσάρεστες ειδήσεις που ακούμε κάθε μέρα...
Αγρίεψε το βλέμμα μας και πόνεσαν τ' αυτιά μας απ' όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μας...
Χρειαζόμαστε λίγο να ξαποστάσουμε από τον τραχύ ανήφορο της μοναξιάς, της στενοχώριας, του άγχους της επιβίωσης και της απογοήτευσης που μας υποχρέωσαν να ανεβούμε...

'Ενα γλυκό άκουσμα, τραγουδισμένο από δύο κοριτσίστικες φωνές μέσα στο αρχαίο αυτό θεατράκι με τη συνοδεία των κελαηδημάτων των πουλιών, νομίζω ότι είναι το καλύτερο για να μας ξεκουράσει, να γαληνέψει την αγριεμένη μας ματιά και να απαλύνει τον τρόμο της ψυχής μας, για όσα ακόμη δεν ήρθαν και για όσα μας περιμένουν...
Ας ελπίσουμε τ' αστέρι του βοριά να φέρει πράγματι την ξαστεριά που όλοι ελπίζουμε...

Τ' αστέρι του βοριά θα φέρει ξαστεριά μα σαν φανεί μεσ' απ' το πέλαγο πανί θα γίνω κύμα και φωτιά να σ' αγκαλιάσω ξενητιά Και 'συ χαμένη μου πατρίδα μακρυνή θα γίνεις χάδι και πληγή σαν ξημερώσει σ' άλλη γή Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι τώρα πετώ για της χαράς μου την γιορτή Φεγγάρια μου παλιά καινούργια μου πουλιά διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό Διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό