Συνταξιδιώτη Εσύ, λαθρεπιβάτη στ'όνειρο

 ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΜΕΑ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ

ΕΧΕΙ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΚΡΑΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ

Εγώ σκάλωσα στην άκρη των χειλιών..εκεί ξέρεις στην άκρη του πουθενά σαν ορμητικός άνεμος που κοντοστέκεται..ο γκρεμός μπροστά του..διστάζει κάτι  σαν να τον σπρώχνει..η ομορφιά η αυταπάρνηση η ελπίδα μπροστά του, λουλούδια κατακόκκινα στα χείλη των βράχων άγρια ανθισμένα μοναχικά μα όμορφα και απόμερα κρυφά απο το μάτι του κόσμου...Δύσβατα μονοπάτια μέχρι και ο άνεμος  κιότεψε, μα τόσο χρωμα ελπίδας τρυφερότητας, στοργής δεν ξανάδε στο αιώνιο πέρασμά  του από τον κόσμο..Εκεί σαν να ναι τα λόγια που θα θελα να πω στην άκρη του γκρεμού...και λέξεις δεν βγαίνουν..μόνο άνεμος..ανάσες..στην άκρη των δακτύλων..μου.......

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ

 

Παιδάκια ειδικών ικανοτήτων σαν αυτό, έχουν καταφέρει να διασώσουν τον πηγαίο, έμφυτο και αληθινό ανθρωπισμό τους. Μακριά από τη διαστρεβλωτική λογική και το εργαλείο του δυτικού τρόπου εκπαίδευσης που μας μαρκάρει με μία ψευδή και υποκριτική δήθεν ανθρωπιά, τα παιδάκια αυτά βλέπουν με τα μάτια της άδολης, αγνής και αναλλοίωτης ψυχής τους και με οδηγό το πηγαίο ένστικτό τους, αντικρύζουν τον κόσμο γύρω τους και διακρίνουν την κρυμμένη ομορφιά του, όσο κι αν η καταχνιά των δήθεν "λογικών" ανθρώπινων όντων προσπαθεί να την εξαλείψει!

Τα χρώματα και το χαρτί στα χεράκια ενός παιδιού και μάλιστα ενός τέτοιου παιδιού με ειδικές ικανότητες γίνονται ο καθρέφτης της χαμένης ανθρωπιάς μας και της ελπίδας μας...