Το ψευτοδίλημμα, οι ψευδοεκλογές και το ψευδοκράτος.

Γράφει η Κουκίδα

Υπάρχει κανείς που πίστευε ότι ο George θα έκανε πρόωρες εκλογές; Μην λέμε ανέκδοτα.

Παρά το γεγονός ότι οι μισοί ψηφοφόροι γύρισαν τις πλάτες, το ΠΑΣΟΚ έχασε το 10% της δύναμης του, η διαφορά με την ΝΔ δεν ξεπερνάει το 3%, ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του κλείστηκαν χθες το βράδυ στο Μαξίμου, όχι για να αποφασίσουν εάν θα προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές (όπως λογικά θα έπρεπε εάν πιστεύαμε την «τιμιότητα» των λόγων του ΓΑΠ), αλλά πώς να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα με έναν τρόπο που να βολεύει ώστε να δικαιολογήσουν την μπλόφα. Μία μπλόφα που κόστισε όχι μόνο στους κυβερνώντες, αφού αυτό-αποσταθεροποίηθηκαν, αλλά και στην χώρα.

Η χώρα μπαίνει από σήμερα σε μια περίοδο παρατεταμένης αστάθειας

. Οι αγορές δεν είναι δελτία των 8 για να τις μεταχειρίζεσαι όπως θέλεις. Το παράθυρο των εθνικών εκλογών μόλις τώρα άνοιξε. Μέχρι τον Μάρτιο έχουμε να δούμε πολλά: Αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων,  νέα μέτρα, νέο μνημόνιο, πιθανή αναδιάρθρωση του χρέους. Με αυτά τα ποσοστά, όσο και να «επικοινωνούν» στο Μαξίμου ότι «κέρδισαν», σταθερότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση θα κληθεί αργά ή γρήγορα να κάνει απολογισμό και για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης της. Γιατί μέχρι τώρα (με την βοήθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης) λειτουργεί λες και κέρδισε τις εκλογές χθες!
Η κυβέρνηση θα κληθεί λοιπόν, να απολογηθεί γιατί δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να πιάσει τους βασικούς στόχους του μνημονίου. Γιατί εξαφανίστηκαν οι εξοικονομήσεις από τις δραστικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις του πρώτου εξαμήνου και θα πρέπει να γίνουν και άλλες. Γιατί ενώ επί μία δεκαετία ο ίδιος ο Παπανδρέου έκανε σημαία την ανάπτυξη και δη την πράσινη, ακόμα δεν ανακοινώθηκε ο… αναπτυξιακός νόμος. Γιατί, ενώ υπήρχε το κακό παράδειγμα της ΝΔ,  το οικονομικό επιτελείο εμμένει στις λογιστικές αλχημείες των δημοσιονομικών στοιχείων. Γιατί καθυστερούσε επί 7 ολόκληρους μήνες να λάβει κρίσιμες αποφάσεις, η έλλειψη των οποίων μας έφερε στο μνημόνιο. Γιατί δεν διαπραγματεύτηκε με ρεαλιστικούς όρους την αποπληρωμή του χρέους ενώ ήξερε ότι δεν θα μπορούσαμε να το αποπληρώσουμε στα χρονικά πλαίσια που αποφασίστηκαν. Γιατί μέχρι τώρα, παρουσίαζε μια ειδυλλιακή εικόνα στο εξωτερικό ότι το μνημόνιο εφαρμόζεται επιτυχώς, ενώ η πραγματική οικονομία είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.  Γιατί υπάρχει ανοχή στις απανωτές γκάφες του υπουργού οικονομικών, από την περαίωση μέχρι τις δηλώσεις ότι η ύφεση θα είναι μικρότερη φέτος και το 2011 θα είναι καλύτερη χρόνια από το 2010. Γιατί, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, αυτά έχουν ήδη αποφασιστεί. Γιατί, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα πτωχεύσουμε έχουν ήδη ξεκινήσει οι επαφές με τους εταίρους για ελεγχόμενη πτώχευση.

Όλα αυτά θα έχουν ένα δυσβάσταχτο πολιτικό κόστος. Και  Γιώργος φαίνεται πως δεν θέλει να το αναλάβει. Φαίνεται πως έχει πάρει απόφαση να φύγει. Οι βλέψεις του όμως για την μετέπειτα καριέρα του, δεν του επιτρέπουν να φύγει ηττημένος. Πρέπει να βρει το κατάλληλο πάτημα να αποχωρήσει ως «μεγάλος μεταρρυθμιστής». Ελπίζουμε να μην ισοπεδωθεί η χώρα μέχρι τότε...