Με…χρυσά κινητά

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
thanikolaidi@gmail.com
nikolaidi@gmail.com

«ΟΛΟΙ μαζί τα φάγαμε», αλλά ο κ. Πάγκαλος δεν… τρώγεται. Ούτε οι συνάδελφοι του υπουργοί με το «χρυσό» κινητό στο χέρι, ούτε οι «τριακόσιοι» που θα πούλαγαν και τη μάνα τους για το…ταπεινό βουλευτικό τους πόστο. Δεν τους ενοχλήσαμε, στο παρελθόν, ο πολίτης (συχνά με το αζημίωτό του) και…να το σύνολο των «πατριωτών» με στάση και δράση πάνω απ’ τα συμφέροντά τους. Και ο άμεσος περίγυρος; Οι «εργαζόμενοι» της βουλής που πασκίζει για πάρτη τους ο κ. Πετσάλνικος. Και, βέβαια, είναι πρόσφατος ο (ειλικρινής) διάλογος με μια κυρία που διορίστηκε απ’ το παράθυρο, με καπαρωμένη της θέση της από μαθήτρια ακόμα.

-Πόσοι εργάζεστε στη βουλή;
-Στο πόστο μου, δεν έχουμε αντικείμενο. Προσερχόμαστε 22, για δουλειά 2 ατόμων.
-Οι υπόλοιποι τι κάνουν;
-ΤΙΠΟΤΑ(!).

Εμείς προσθέτουμε «προστρέχουν στο ταμείο 16 φορές το χρόνο, αλλά...
 θα μας…αποκρούσει ο κ. Πετσάλνικος, καθαρίζοντας για το σινάφι του(ς).

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (της αγανάκτησής μας) στα «χρυσά» κινητά (να δεις πόσο έντεχνα ο κ. Πάγκαλος θα υποβαθμίσει τα 2.500 ευρώ το μήνα διαχέοντας τη χρήση τους και την ευθύνη του…). Πού αλλού; Στα επιδόματα των βουλευτών μας που τα ξεφούσκωσαν (φανερά), για να φουσκώσουν (κρυφά) τα επιδόματά τους. Πρόσφεραν κι αυτοί τον οβολό τους, αλλά με το…στανιό, χωρίς καρδιά και με το σταγονόμετρο.

ΔΕΝ χρειάζονται πολλά λόγια. Η φτώχια γεννάει και καλά. Η κρίση θα ρυθμίσει διαλυμένα και αφημένα στην τύχη τους. Αρκεί να ασκηθεί πίεση των «κάτω» που υποφέρουν στους «απάνω» που απολαμβάνουν. Αφού πρώτα ο πολίτης ενημερωθεί για τις τρέχουσες αμαρτίες των πολιτικών μας και όχι μόνο. Και των οικονομισάριων που τους περιβάλλουν και των απανταχού πιράνχας και σαπρόφυτων, φοροκλεφτών και λοιπών…πατριωτών.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ. Για πρόσωπα, κεκτημένα, «συνήθειες» και δεδομένα. Για περιουσίες και πόθεν έσχες. Και, βέβαια, με ενσταντανέ υπουργών δίκην Παγκάλου με το «χρυσό» κινητό στο χέρι. Μια εφημερίδα, ένα δελτίο καθημερινό, μια φυλλάδα απ’ τις (πολλές), αντί να φλυαρεί και να βαράει κούφιες. Θέλουμε το «πρωινό» μας, με γράμματα μεγάλα. Κάθε μέρα και από έναν. Έχει τόσα, μας «στοιχίζει» τόσο. Θα τρομάξουν, θα τους φύγει το (χρυσό) κινητό απ’ το τρεμάμενο χέρι, θα συμμαζευτούν.