Η εξέγερση της Αννούλας και η Εξέγερση...

Από το Μαρικάκι

«Καλή η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά σήμερα ας είμεθα σοβαροί ας κάνουμε την αυτοκριτική σας»! Λίγο πολύ αυτό μας είπε χθες η Αννούλα η υπουργός, η οποία στην ομιλία της στη Βουλή τσαλαπάτησε το νόημα της εξέγερσης δίνοντάς του το επίχρισμα της «επανάστασης του αυτονόητου» αυτής της γελοιότητας αμερικανικής κοπής, που ταιριάζει στα μέτρα του Γιωργάκη: η αντίληψή του φτάνει μέχρι το αυτονόητο, δηλαδή την πεπατημένη του νεοφιλελευθερισμού. Το ... αδιανόητο της αντίστασης σε αυτήν είναι πολύ μακριά γι’ αυτόν...

Κι αν ο Γιωργάκης εξεγείρεται κατά παραγγελία έναντι της Μέρκελ, εκφράζοντας την οργή των αγορών και όχι των λαών (να μην τρελαθούμε κιόλας), η Αννούλα μας σέρβιρε τις νουθεσίες της για το πώς πρέπει να είναι σήμερα η εξέγερση: «εξέγερση συνειδήσεων και τρόπου ζωής. Η οργή που υπάρχει πρέπει να γίνει δημιουργική οργή» γιατί «χρειαζόμαστε συλλογικότητα και συναινέσεις»! Το γνωστό τροπάρι, τώρα και στην Επέτειο του Πολυτεχνείου. Εξέγερση κατά πως βολεύει την κυβέρνηση...

Δεν πάνε μερικές εβδομάδες που η Αννούλα από τους Δελφούς κήρυσσε το τέλος της μεταπολίτευσης μπροστά στη έλευση της νέας Ελλάδας του Γιώργου. Χθες προσπάθησε να μαλακώσει το μηδενισμό, ανεπιτυχώς.

«Δεν πρέπει να μηδενίζουμε όσα έγιναν» είπε [αυτά στον Πάγκαλο και στον καθρέφτη σας, παρακαλώ]. «Η Ελλάδα έγινε μια ισχυρή Δημοκρατία, κατακτήσαμε πολλά, που δεν είχαν κατακτήσει προηγούμενες γενιές στη χώρα μας». Κι εδώ σκάει μύτη το «όμως»:

«Όμως, κάθε στιγμή πρέπει να έχουμε αυτογνωσία και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Οι τέσσερις  δεκαετίες  μετά το Πολυτεχνείο ήταν δεκαετίες που χτίσαμε τη Δημοκρατία μας, που αποκτήσαμε και κατακτήσαμε μεγάλα επιτεύγματα σε όλα τα επίπεδα, που άλλαξε η Ελλάδα. Σήμερα η Ελλάδα έχει για πολλά πράγματα να καυχιέται. Σύραμε, όμως, και παθογένειες αιώνων και προβλήματα, που σήμερα έχουν φτάσει πραγματικά στα όριά τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ομολογήσουμε, ότι στα χρόνια που πέρασαν η κατανάλωση και ο καταναλωτισμός έγιναν αξίες. Η  ατομική ευημερία χωρίς κανόνες έγινε αρχή και η καταπάτηση των συλλογικών κανόνων έγινε καθημερινότητα στη χώρα μας».

Ο καταναλωτισμός και ο ατομικός δρόμος ως αξίες ξεφύτρωσαν ως δια μαγείας, όχι μόνο εδώ αλλά και σε όλη την υφήλιο, μέσα από τα ταπεινά ένστικτα ενός εκάστου από εμάς και όχι λόγω της απόλυτης εφαρμογής των καπιταλιστικών δογμάτων σύμφωνα με τα οποία ο άνθρωπος οφείλει να ζει για να στηρίζει τον καπιταλισμό, δουλεύοντας και καταναλώνοντας. Στα ζόρια δε (του καπιταλισμού) οφείλει να ζει μόνο δουλεύοντας ή ακόμη καλύτερα να μας απαλλάξει από την παρουσία του δια παντός...

Άννα μην ψάχνει το νόημα της εξέγερσης και του συνθήματος «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», αλλού. Είναι απλό. Εξεγείρεται αυτός που τα έχει χάσει όλα: τους υλικούς όρους της επιβίωσής του, την αξιοπρέπεια της αυτόνομης σκέψης και δράσης, τη δυνατότητα να ορίζει τη ζωή του. Και εξεγείρεται αυτός που τα έχει χάσει όλα από αυτούς ακριβώς που πιάνουν στο στόμα τους αξίες που δεν ακολουθούν. Δεν εξεγείρεται κανείς από ηρωισμό. Μικροί και μεγάλοι ηρωισμοί, χωράνε σε μια εξέγερση. Εξέγερση χωρίς αυταπάρνηση δεν γίνεται άλλωστε. Αλλά η ηρωοποίηση έρχεται μετά, δεν είναι η αιτία. Αν οι νεοέλληνες εξεγερθούν κάποια στιγμή θα είναι γιατί τα σαρώσατε όλα, εφοδιάζοντας άθελά σας τον κόσμο με ένα και μοναδικό όπλο, ένα πανίσχυρο φορτίο θυμού...

http://topontiki.gr/article/11582