Του Γιάννη Μάλλιαρη
Γιορτάσαμε σιωπηλά και χωρίς πολλά, πολλά στο Μέγαρο Μουσικής όπου διοργάνωσε γιορτή η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ).
Ήμασταν καλεσμένοι και συνεργαζόμενοι φορείς, εαν και όλη γιορτή είχε διοργανωθεί από την ΕΨΕ (http://is.gd/g2dKj).
Κάναμε μία μικρή και επίσης σιωπηλή ενημέρωση για την ΕΔΟ.
Είχαμε σύντομη συνάντηση με τον επίτιμο Πρόεδρο της ΕΨΕ, κ. Χριστοδούλου.
Αναρωτήθηκε για...
το όνομα της οργάνωσής μας.
Χ: "Ελληνική Διπολική Οργάνωση; Μα πως είναι δυνατόν να είναι η οργάνωση Διπολική; Μήπως είναι καλύτερα να την ονομάσετε εταιρεία διπολικής νόσου;"
ΓΜ: "...Μα αυτό είναι και όλο το νόημα της ΕΔΟ! Τα μέλη μας, επαγγελματίες και μη, διπολικοί και μη, συγγενείς ή φίλοι, έχουν προσωπική επαφή με τη διπολική διαταραχή!"
ΓΜ: "Επομένως και η ίδια η οργάνωση είναι εκ φύσεως διπολική!"
ΓΜ: "Επίσης η λέξη ΕΔΟ δίνει και το όλο νόημα της οργάνωσης, δεν θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει."
Χ: "...καλά, να μου πείτε και εμείς λέμε την εταιρεία μας ψυχιατρική..."
Απολαύσαμε τη μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου και τη δυνατή ερμηνεία της Φωτεινής Δάρρας.
Η Α' Ενότητα που είχε μελοποιημένα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη, εάν και ήταν ιδιαίτερα όμορφη παράλληλα ήταν και έντονα καταθλιπτική. Ο περισσότερος κόσμος δεν άντεξε και έφυγε. Όπως και η διπολική κατάθλιψη θέλει επιμονή και υπομονή, έτσι και η Α' ενότητα η οποία μας έκλεψε πραγματικά τον ίσκιο.
Η Β' Ενότητα είχε γνωστά και εύθυμα τραγούδια του Δημήτρη Παπαδημητρίου και η φωνή της Φωτεινής Δάρρας καθώς και η όμορφη παρουσία της μας έφτιαξε τη διάθεση. Φορούσε και ένα κατακόκκινο φουστάνι, που είπαμε γελώντας ότι μία μέρα θα το κάνουμε πορτοκαλί!
Γιορτάσαμε όμως σιωπηλά, παρέα με τους πιο στενούς εθελοντές και συνεργάτες μας, σκεπτόμενοι ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο σε αυτή τη χώρα για να γιορτάζουμε την όποια μέρα ψυχικής υγείας.
Ετοιμαζόμαστε για τις 24/10/10 για την επόμενη γιορτή στο Μετρό Συντάγματος όπου εκεί για μία ολόκληρη μέρα θα έχουμε την ευκαιρία να ενημερώσουμε το κόσμο για τη διπολική διαταραχή και όλες τις άλλες συναισθηματικές διαταραχές.
Μία γιορτή που θα έχει πιο πολύ νόημα γιατί εκεί θα δουλέψουμε.
3 σχόλια:
Γειάσου αγαπούλη!...ε,έβαλα το τραγούδι για τη Παλαιστίνη,στο μπλόγκ...φιλάκια....
να σε καλα καλη ξεκουραση ερχομαι να το δω
Έχω ακούσει για αυτήν την ΕΨΕ.
Κάνει τρομερή δουλειά για τη νόσο αυτή της διπολικής προσωπικότητας, που είναι δυστυχώς βάσανο πολλών οικογενειών που έχουν άτομα που πάσχουν από αυτήν. Το δύσκολο μ' αυτήν την ασθένεια είναι ότι δεν φαίνεται, δεν την υποπτεύεσαι και γι' αυτό την αγνοείς με αποτέλεσμα να μη μπορείς και να την αντιμετωπίσεις.
Μακάρι τέτοιες εκδηλώσεις να στέφονται πάντα με επιτυχία!
Δημοσίευση σχολίου