Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
καληνύχτα, λυπημένε αδερφέ μου αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι είναι που θα σε συλλογίζομαι καθώς θ' ακουμπήσεις τ' όπλα σου στη γωνιά θα ξαναγίνεις ένα σπουργίτι. Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού μη σημαδέψεις την καρδιά μου. Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο. Δεν θα' θελα να το λαβώσεις. Τάσος Λειβαδίτης
2 σχόλια:
Ο έρωτας... η αγάπη...
τι να σχολιάσει κανείς?
Τί να πεί κανείς,καλέ μου...όπως το είπες συγκλονιστικό....ε,εμ αυτή είναι ίσως,η σκληρή και διαβολική πλευρά του έρωτα..τόσο σκληρή που είναι,αδύνατο να αντέξεις τον πόνο της....βέβαια κανείς από μας...ΔΕΝ μπορεί να μπεί στη θέση του άτυχου?νεαρού και να νιώσει,όπως αυτός να ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ τί νιώθει,ο νεαρός αλλά ντάξει...είναι συγκλονιστικό...απλά χάνεις τα λόγια σου...με το πόσο μεγάλη αγάπη μπορεί να νιώσει κάποτε ο άνθρωπος τόσο μεγάλη,που να ξεπεράσει κάθε όριο...τόσο μεγάλη που να μην μπορεί να τη σταματήσει τίποτε ούτε ο Θεός ακόμη...αυτή η κοπέλα,είναι πολύ τυχερή που βρέθηκε,κάποιος στο δρόμο της να την αγαπήσει,έτσι..και ελπίζω να το καταλάβει σύντομα αυτό..το πόσο τυχερή είναι...και να αλλάξει γνώμη....πολλές κοπέλες θα θέλαν να βρούν μιά τέτοια ΑΓΑΠΗ...στη ζωή τους...αλλά δε τη βρίσκουν ποτέ όμως....και παρακαλάνε μέρα-νύχτα να βρεθεί,ένας τέτοιος άνθρωπος στο δρόμο τους.....πραγματικά συγκλονιστική η αφήγηση του νεαρού..δεν έχω λόγια....καλημέρες καλέ μου...
Δημοσίευση σχολίου