ΟΛΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
μια ελληνική ταινία που γυρίστηκε το 1958 όταν δηλαδή η Σπιναλόγκα ήταν ακόμα ανοικτή!
Μάλιστα θεωρήθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της αφού κατάφερε να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας.
Δείτε την ταινία με πολύ γνωστούς πρωταγωνιστές η οποία γυρίστηκε 52 χρόνια πριν μπει ΤΟ ΝΗΣΙ στην ζωή μας.
Η σκηνοθέτης κατορθώνει να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας χωρίς ακρότητες και ωραιολογίες. Η ταινία ήταν διεθνώς πρωτοποριακή, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο Ο επιβεβλημένος απομονωτισμός των κατοίκων της Σπιναλόγκα δημιουργεί καθημερινά επεισόδια τα οποία απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς.
Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) αγωνίζεται για την ίαση της λέπρας στο νησί.
Ο γιατρός υποκύπτει τελικά στην ασθένεια αλλά το νέο φάρμακο –που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του καθώς και των υπολοίπων ασθενών.
Η Αγλαΐα Μητροπούλου, στο βιβλίο της Ελληνικός Κινηματογράφος αναφέρει: «Το 1957 το Νησί της Σιωπής αποκαλύπτει μια καινούργια σκηνοθέτη, την Λίλα Κουρκουλάκου. Νέα, γεμάτη ενθουσιασμό, ύστερα από σπουδές στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου της Ρώμης, βάζει σ’ αυτή τη μελέτη για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα μιαν αφοσίωση και μια στοργή που φωτίζουν νεορεαλιστικά το ντοκυμενταρίστικο πλαίσιο και στυλ της ταινίας»
. Η σκηνοθέτης κατορθώνει να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας χωρίς ακρότητες και ωραιολογίες. Η ταινία ήταν διεθνώς πρωτοποριακή, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο
. Μάλιστα η ταινία έγινε αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα
. Μάλιστα η ταινία έγινε αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα
2 σχόλια:
Γειάσας αγαπούλη κ Μαριάννα...ε,τι να πεί κανείς για το μεγαλείο,της ψυχής αυτών των ανθρώπων,? άνθρωποι με απίστευτη ψυχική δύναμη κ αξιοπρέπεια...που αντιμετώπισαν τη ζωή τους κ την ασθένειά τους που ήταν πραγματικά σοβαρή με δύναμη δε λύγισαν,δεν έπεσαν στα πατώματα,να κλαίνε κ να ορύονται σαν τις κατίνες...απίστευτοι άνθρωποι πραγματικά...τους αξίζει να τους θαυμάζεις κ να τους θυμάσαι πάντα γι αυτή τους την αξιοπρέπεια...καλημέρες...
@Αθανασία μου
πράγματι οι άνθρωποι που δεν κάνουν σημαία την αρρώστια τους και δεν την εκμεταλλεύονται για να προκαλέσουν τον οικτο και την εύνοια των άλλων, για μένα είναι σύμβολα αξιοπρέπειας και ηρωϊσμού!
Παρά το άρρωστο και πονεμένο σώμα τους, έχουν ψυχή υγιή και γενναία!
Και αυτό είναι το παν στη ζωή!
Δημοσίευση σχολίου