Σελίδες

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

28 Οκτωβρίου





Ναι  αηδιάζω γιατί το όχι το είπε ένας φασίστας όπως ο Μεταξάς
Ναι δεν επαίρομαι για την φυλή μου
Αλλά θέλω να μην λένε συνωστισμό  την  σφαγή στο λιμάνι στη Σμύρνη
Ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας αγροίκος
Θέλω να μάθουν τα παιδιά την ιστορία
Και κυρίως να διδαχτούν από τα λάθη.. της
Ότι ο παππούς μου στο Eσκι Σεχιρ στην οπισθοδρόμηση οι απλοί χωριάτες Τούρκοι ,τους έδιναν νερό όταν ήταν εξαθλιωμένοι\ οι Έλληνες
Ότι ο Κολοκοτρώνης ,δεν πληγώθηκε από τους Τούρκους, αλλά τυφλώθηκε από Έλληνες και είπε
«'Eλληνες ενωθείτε εναντίον του κοινού εχθρού, εναντίον του μίσους, της διχόνοιας και της διαίρεσης, που είναι ό ίδιος μας ο εαυτός»

Ότι στον εμφύλιο σφάχτηκαν αδέλφια, με την παρότρυνση Αμερικάνων ,και Άγγλων ,και επιβιώσαν οι δωσίλογοι, οι λαδέμπορες, και οι μαυραγορίτες
Κυρία Δραγωνα,κυρία Διαμαντοπουλου,Κυρία Ρεπουση,κύριε  Γιωργάκη, κύριε Πεταλωτή, δεν κάνω διθυράμβους, ούτε σας δείχνω τα χρυσά του στρατηγού παππού μου
Ούτε θα εγκωμιάσω τους ήρωες αυτής της χώρας
Δεν χρειάζονται επαίνους και δάφνες
Ήταν πεπρωμένο να είναι   ήρωες  
Ξέρω  το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης περί πολύ πολιτισμικοτητας
Αφήστε τα παιδιά να δουν τα λάθη των προγόνων μας
Ένα είπαν όλοι ενότητα
Και να είστε σίγουροι παρά τις προσδοκίες σας ότι οι Έλληνες στα δύσκολα είναι μια γροθιά
Η τελευταία φράση του παππού μου προτού πεθάνει
Πολέμησε μικρά Ασία ΚΑΙ ΣΤΟ 40
Στον εμυλιο εκδιωχθηκε γιατι διαφωνησε να ριξουν βόμβες ναπαλμ εναντίον Ελλήνων
Αποσύρθηκε
Και τον ξεφτίλισαν μετά. .δεν είναι του παρόντος
  και ποτέ δεν ξαναφόρεσε στολή
Χτυπημένος στο πόδι στην πλάτη στο μάτι στο κεφάλι
Ήξερα ότι έχει ένα σεντούκι αλλά απαγόρευε σε όλους να το ανοίξουν
(ήμουν 10 χρονών)
ΜΟΥ ΣΦΙΞΕ ΤΟ ΧΕΡΙ
ΣΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΟΒΕΡΑ
ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ

Και όταν μεγαλώσεις να λες παντού ομόνοια Έλληνες
Στο σεντούκι βρήκα πέρα από το σπαθί
45 παράσημα ,και πολλά χρυσά αστέρια
3 παλιά όπλα και μια σκισμένη Ελληνική σημαία με κόκκινες κηλίδες

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΠΟΥ

http://enomenoiblogers.blogspot.com


 

5 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Καλημέρα καλέ μου...μα τι ωραίο!!πιστέυω ότι ο παππούς σου,θα χαίρεται τώρα που εσύ,είσαι άντρας πιά και που τον τιμάς..πιστέυω καλέ μου ότι αυτό,το ποστάκι είναι ο καλύτερος τρόπος να τον θυμάσαι.. πολύ συγκινητικό..πιστέυω αξίζουν εκατομύρια ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς,που δε λύγισαν και που υπερασπίστηκαν τη πατρίδα μας με όλες τους,τις δυνάμεις...πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τί θα κάναν,και τί θα λέγαν τώρα αυτοί,οι τόοοσοι χιλιάδες εκατομύρια άνθρωποι που έχασαν τις ζωές τους,τότε αν ζούσαν κ έβλεπαν αυτό το χάλι που υπάρχει τώρα...στη χώρα μας τη χώρα τ ου ς...που τόσο αγάπησαν, κ πολέμησαν για αυτήν...προφανώς θα έφριταν...μου άρεσε,πολύ το ποστάκι σου καλέ μου...και..ε,εχμ νομίζω πως θα θελα,να δώ αυτό το σεντούκι με τα παλιά,πράγματα του παππού σου!!αυτά τα παλιά αλλά τόσο πολύτιμα και ανεκτίμιτης αξίας αντικείμενα του παππού σου... χιιιιιιιχιχιιιιιι!χρόνια πολλά σε εκείνον για σήμερα,σε σένα που είσαι εγγονός του,και σε όλους εκείνους που έδωσαν τις ζωές τους γιανά είμαστε εμείς σήμερα ελέυθεροι... και μάκια...

Ανατολή είπε...

Συγκλονιστική προσωπική αφήγηση!
Να σαι περήφανος για τον παππού σου και αυτός είμαι σίγουρη πως θα είναι για σένα.
Είχα έναν γείτονα ως παιδάκι, που πολέμησε το '40 στην Αλβανία, και γύρισε με μια τρύπα στο μέτωπο και επιληψία.
Τον αγαπούσα πολύ αυτό τον "παππού".
Προσπαθούσα κάθε φορά που τον έβλεπα να μην κοιτάζω την τρύπα στο μέτωπο, η μαμά μου είχε πει πως ήταν αγένεια.
Έχει δύο παιδιά. Ο γιος του πάμπλουτος από το χρηματιστίριο. Ο παππούς χήρος πια, ζούσε στο ίδιο σπίτι, που χτίστηκε πριν από 70 χρόνια χωρίς καμιά μετατροπή. Χωρίς θέρμανση. Πριν από 3 χρόνια χιόνισε στην περιοχή. (Χιονίζει στα 30 χρόνια, μια φορά).
Ο παππούς πέθανε από το κρύο.

(Πέρνα απ' το μπλογκ μου. Συμπτωματικά, έχω γράψει κάτι σχετικό με το δικό σου θέμα)

Aνεμος είπε...

ετσι μενουν οι ηρωες
γιατι δεν πολεμησαν για το χρημα αλλα για ιδεολογιες και τις νεες γενιες
θα περασω ανατολη

ANAZHTHΣH είπε...

Τιμή σου να έχεις τέτοιο παππού μα χαρά και δικαίωση εκείνου να έχει τέτοιο εγγονό .
Δύσκολοι καιροί και οι σημερινοί φίλε μου, υπάρχουν όμως αγωνιστές κι ας μην προβάλλονται.
Καλή δύναμη.

Aνεμος είπε...

Όταν πήγα στον στρατό ένας αξιωματικός ανώτερος που γνώριζε το όνομα του και την ιστορία του με ρώτησε
Έχεις καμιά συγγένεια με αυτόν?τον στρατηγό
Απάντησα όχι απλή συνωνυμία
Ποτέ δεν μου μου επέτρεπε ο παππούς να έχω ειδική μεταχείριση χάρη στην δόξα του