Και να προσεχεις. Και να θυμάσαι. Το Κρατος ΤΟΥΣ δεν είναι η Πατρίδα ΣΟΥ.
Ένα καταπληκτικό αφιέρωμα στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη!!
Νομίζω ότι επιβάλλεται η αναδημοσίευσή του. Λέει όλα όσα θα θέλαμε όλοι μας να πούμε!!
Από την Κατερίνα
Σαν σήμερα; Όχι, σαν ...πάντα.
Παιδί ακόμα, όταν σε παρελάσεις και γιορτές επεδείκνυα τα αριστεία μου, αυτά που μου πρόσφεραν την θέση της σημαιοφόρου, όταν έκανα πρόβες στα ποιήματα και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους που είχα στα σχολικά θεατρικά σκετς, η μητέρα μου καμάρωνε και με την σειρά της τηλεφωνούσε σε φίλους και συγγενείς να παραστούν για να με καμαρώσουν σε παρελάσεις και εκδηλώσεις.
Ο πατέρας μου, απόλυτα αποστασιοποιημένος από αυτήν την οικογενειακή ...χαρά και την μητρική, φιλική και συγγενική περηφάνια, με ξεμονάχιαζε, με έχωνε στο γραφείο του, έκλεινε την πόρτα, και σε αυτό το πάντα μισοσκότεινο δωμάτιο, μου έλεγε: Πρόσεχε τις σημαίες που θα κρατήσεις, τις πατρίδες που θα υπερασπιστείς, τα εμβατήρια που θα ψιθυρίσεις, τις επετείους που θα γιορτάσεις. Πρόσεχε, το Κράτος ΤΟΥΣ. Να θυμάσαι, δεν είναι αυτό η Πατρίδα ΣΟΥ.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε. Κι ίσως ακόμα ακόμα, λόγω της απόλυτα διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας με τον πατέρα μου, να μην μπορώ ...όχι να καταλάβω, αλλά να νοιώσω, την αλήθεια ΤΟΥ, που όμως πια συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ, τουλάχιστον νοητικά.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε. Κι ίσως ακόμα ακόμα, λόγω της απόλυτα διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας με τον πατέρα μου, να μην μπορώ ...όχι να καταλάβω, αλλά να νοιώσω, την αλήθεια ΤΟΥ, που όμως πια συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ, τουλάχιστον νοητικά.
Με το γονίδιο του πάθους ισχυρά ανιχνευμένο στο δικό μου DNA, πανηγυρτζού από κούνια, θα επιλέγω πάντα να λυπάμαι για ότι δεν έκανα, παρά για ότι έστω και απόλυτα και αποδεδειγμένα εσφαλμένα έκανα. Θα προτιμησω να ρισκάρω το λάθος, παρά να σπαταληθώ αποστασιοποιημένη. Στην ζυγαριά μου το «πραττειν», θα ειναι πάντα πιο βαρύ από το «μέτρα». Τον αποδέχομαι, με αποδέχεται, λατρευόμαστε.
Ο πατέρας μου λοιπόν, που σε αυτόν ειναι αφιερωμένη ...και αυτή η ανάρτηση, έχει πάθος, ένα απύθμενο πάθος με την υπόθεση Λαμπράκη. Θεωρούσε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και θεωρεί ακόμη, ότι η υπόθεση Λαμπράκη είναι η καλύτερη ανατομία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Για όποιο πολιτικό θέμα κι αν ανοίξει η συζήτηση, θα σου βρει πάντα τον αντίστοιχο πρωταγωνιστή ή την ανάλογη κατάσταση, εκείνου του δράματος.
Ο πατέρας μου λοιπόν, που σε αυτόν ειναι αφιερωμένη ...και αυτή η ανάρτηση, έχει πάθος, ένα απύθμενο πάθος με την υπόθεση Λαμπράκη. Θεωρούσε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και θεωρεί ακόμη, ότι η υπόθεση Λαμπράκη είναι η καλύτερη ανατομία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Για όποιο πολιτικό θέμα κι αν ανοίξει η συζήτηση, θα σου βρει πάντα τον αντίστοιχο πρωταγωνιστή ή την ανάλογη κατάσταση, εκείνου του δράματος.
Διαβάστε περισσότερα στην Κατερίνα
Αξίζει τον κόπο!!
Μοιραστείτε
3 σχόλια:
Και να προσεχεις. Και να θυμάσαι. Το Κρατος ΤΟΥΣ δεν είναι η Πατρίδα ΣΟΥ.
Γειάσου καλή μου...ΜΠΡΑΒΟ...ένα πραγματικά εξαιρετικό,αφιέρωμα σε αυτόν τον τόοοσο μεγάλο,άνθρωπο το Γ.Λαμπράκη που έφυγε,τόσο άδικα από τη ζωή...πολύ καλό...ε,έχω προσπαθήσει να βρώ το 'Ζ' του Γαβρά στο ιντερνέτ,αλλά δεν υπάρχει ολόκληρο???...δε ξέρω θα ήθελα όμως να το δώ....ο Μίκης μας έγραψε τον 'Άδωνη'αυτό το αξαιρετικό κομμάτι του,προς τιμήν του Λαμπράκη νομίζω??κ ακούστηκε κ στη ταινία το 'Ζ'...όπως κ το Γελαστό παιδί...πρέπει κ έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε,πάντα αυτούς τους σπουδαίους κ αδικοχαμένους ανθρώπους...καλησπέρες...
@Άνεμε
Αυτή δεν είναι η πατρίδα μας... τελικά είναι το κράτος τους!
@Αθανασία μου
Η Κατερίνα σημάδεψε τις καρδιές όλων μας με το κείμενό της αυτό και νομίζω ότι ήταν εξαιρετικό αφιέρωμα στη μνήμη αυτού του αδικοχαμένου υπέροχου ανθρώπου...
Δημοσίευση σχολίου