ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2010 ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥΣ
ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΦΓΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ?
ΠΑΝΤΑ ΘΑΥΜΑΖΑΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΠΝΙΞΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ,ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ
ΤΗΝ ΒΟΜΒΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ME ΒΙΑ
ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΠΟΙΗΜΑΤΑ,ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ
(ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ,ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ,ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ,ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΛΟΙ ).
ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!
ΣΤΟΥΣ ΑΦΓΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΛΕΝΕ
ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ
Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
ούτε και 'συ έχεις θεό μήτε πατρίδα
μόνο φωτίζεις
στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις
Πονηρέ θεούλη, πατάς εκεί που μας πονάει
και τ' άλλο πόδι σηκωμένο σ' ένα τσάμικο
τη φούντα σου τινάζεις
και στην αιώνια ζωή μας κατεβάζεις
Μες στα σκοτάδια της αγάπης μας γυρνάω
μες στα κρυφά σχολειά, αλλοδαπός χαμένος
σε χασισοπαράδεισο
κρατηθείτε να μη πέσουμε στην άβυσσο
Ασκητές μπρος στα προπύλαια στημένοι
αυτοπυρπολημένος άγιος στη Θεσσαλία
όλοι εκστασιασμένοι
κεριά αναμμένα μες στο ντουλάπι, αφορισμένοι
Το τρίτο μάτι ανοίγει κλείνουν τα άλλα δυο
κομπλεξικοί τηλεθεατές στη νιρβάνα του Βούδα
λοβοτομημένοι
από αλλόθρησκους μεσσίες εξαρτημένοι
Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
ούτε και 'συ έχεις θεό μήτε πατρίδα
μόνο φωτίζεις
στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις...
Μοιραστείτε
2 σχόλια:
Πολύ όμορφη η ιδέα σου αυτή Άνεμε!
Με ένα στίχο, με ένα τραγούδι, με μια εικόνα, ένα λουλούδι, ό,τι θέλει ο καθένας, ταυτόχρονα την ίδια μέρα, ας εκφράσουμε την αντίθεσή μας στη βία και στο αίμα!
Με αγάπη και πολιτισμό ας χαράξουμε το δρόμο προς το φως και ας φέρουμε το μήνυμα της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο...
Ποιός ξέρει όταν πολλοί μαζί εύχονται για κάτι, αυτό εκπληρώνεται... Συμβαίνει και το έχουμε δει...
Εγώ συμφωνώ λοιπόν με την ιδέα σου αυτή!
Συμφωνώ και εγώ με την ιδέα. Ενα ποίημα, ένα κερί δεν είναι βέβαια αρκετό για να συμπαρασταθείς στους κατατρεγμένους ωστόσο είναι ένα μνημόσυνο, ένα συγνώμη στην πονεμένη μάνα.
Δημοσίευση σχολίου