Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα...
Γιορτή χιλιοτιμημένη από όλους τους ερωτευμένους και μη!!
Ας την τιμήσω κι εγώ λοιπόν με ένα ποιήμα μου, αφιερωμένο
Στον Έρωτα...
Αγάπη, αγάπη,
ατέλειωτη αγάπη...
θύμηση γλυκειά τα Σαββατόβραδα,
θύμηση πικρή τις Κυριακές...
Η καρδιά σου
πληγωμένο σπουργίτι
στην ερημιά του δάσους
Παντέρμο ναυάγιο η σκέψη σου
πικρή και άδεια
και τ' όνειρο αλλοίμονο,
μονάχα θλιβερά ρημάδια.
Μα ένας χείμαρρος η ανθρωπιά σου
που ξεχειλίζει ατίθασος,
όσα κι αν ορθώνεις φράγματα.
Γαλήνιο λιμάνι το βλέμμα σου,
στη φουρτουνιασμένη μου θάλασσα.
Πλέρια ανθρώπινα και αληθινά
τ' απέραντα γλυκά σου μάτια!!
Μοιραστείτε
2 σχόλια:
Χαίρομαι που βλέπεις τον έρωτα γαλήνιο λιμάνι, συνήθως τον χαρακτηρίζουν φουρτουνιασμένη θάλασσα...
@alataki
Στο συγκεκριμένο ποιήμα γίνεται προσπάθεια να δει κανείς πίσω από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, το γαλήνιο λιμάνι που μπορεί να κρύβεται και περιμένει να το ανακαλύψεις...
Πάντα σε κάθε έρωτα, όσο φουρτουνιασμένος κι αν είναι, μέσα του κρύβεται και ένα γαλήνιο λιμανάκι... αρκεί να μπορείς να το δεις...
:)))
Δημοσίευση σχολίου