ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟ FACE BOOK
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΑΛΟ
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
Φεγγάρι γεμάτο στη θάλασσα χύνεται
Η νύχτα κυρία γελάει και γδύνεται
Τα λόγια αστέρια στα χείλη σου κρέμονται
Αυτά που θα γίνουν σαν ψέμα μου φαίνονται (2)
Με τα ρούχα όπως είσαι
Πέσε στο νερό για μένα
Η σελήνη θα χορεύει
Μέχρι το πρωί για σένα
Να σε βλέπω σαν γοργόνα απ’ τα κύματα να βγαίνεις
Είναι η ζωή σταγόνα μόλις που την προλαβαίνεις
Φεγγάρι γεμάτο στα κόκκινα κύματα
Σε βλέπει και κάνεις πιο γρήγορα βήματα
Η τρέλα σε κύκλο μα δε συλλαμβάνεται
Η νύχτα γλιστράει και πάνω σου πιάνεται
Μοιραστείτε
1 σχόλιο:
Οι γοργόνες πάντα με συνάρπαζαν... ίσως γιατί τις θεωρούσα τυχερές γυναίκες που μπορούσαν να χαρούν τη θάλασσα και το βυθό της, χωρίς τη δική μου ανθρώπινη αδυναμία να βουλιάξω και να χαθώ στο βυθό αυτό...
Ο σιωπηλός, μα τόσο ζωντανός κόσμος του βυθού είναι για μένα απίστευτα συναρπαστικός!
Λένε ότι όσα είδη έχει η στεριά πάνω της άλλα τόσα έχει και η θάλασσα και ακόμη ένα παραπάνω...
Λες αυτό να είναι οι ...γοργόνες??
:))
Δημοσίευση σχολίου