Οργισμένη αθωότητα!!

Τούτες τις μέρες της μνήμης και του πόνου για το χαμό, τον περασμένο Δεκέμβρη, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έκανε το γύρο των μπλογκ αυτή εδώ η φωτογραφία...
Είναι μία φωτογραφία, που χωρίς λέξεις μιλά!
Ή μάλλον δεν μιλά, κραυγάζει!
Το απορρημένο και συγχρόνως οργισμένο βλέμμα του όμορφου αυτού κοριτσιού λες και ήρθε να μας ξυπνήσει από το λήθαργο!
Να μας κάνει να αναρωτηθούμε μαζί της:
Σε τι κόσμο φέραμε τα παιδιά μας να ζήσουν?
Γιατί αυτός ο ένστολος νέος που αμήχανα αποφεύγει το κεραυνοβόλο αυτό βλέμμα, να είναι κόντρα στα νιάτα, κόντρα στην οργή τους και στη θέλησή τους να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει και που τους το πήραν, τόσο άδικα ??
Το κορίτσι λες και καταγγέλλει:
Μας πήρατε τα όνειρα, μας πήρατε την ελπίδα για το μέλλον μας, μας ρίξατε στην παγίδα των ναρκωτικών, της αδιαφορίας και της βρωμιάς σας και τώρα έρχεστε, αρματωμένοι σαν αστακοί να μας πάρετε και την ίδια μας τη ζωή??
Είμαστε άοπλοι!! Μα δεν φοβόμαστε τα όπλα σας!
Και ο νεαρός αστυνομικός χαμηλώνει τα μάτια και δείχνει να καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί με την ασπίδα του και το κράνος του, να σταματήσει τον καταρρακτώδη χείμαρρο του θυμού της!!
Αυτό το βλέμμα του κοριτσιού φωνάζει, οργίζεται, απορεί μα και συμπονά! Ναι συμπονά τον αντίπαλο, που νέος κι αυτός, τάχθηκε εναντίον της ίδιας της ζωής...
Πώς να σταματήσεις τη ζωή και να της πεις να πεθάνει?
Τα νιάτα δεν φοβούνται τους ένστολους γαλονάδες, τους αγνοούν μα και τους λυπούνται που η μοίρα τους έταξε να είναι στην πλευρά του κακού...
Έτσι τους βλέπουν και τους οικτίρουν!
Και εκείνοι αμήχανοι δεν τολμούν να σηκώσουν τα μάτια για να αντικρύσουν την οργισμένη αθωότητά τους!!
Μόνο πυροβολώντας την μπορούν να τη νικήσουν! Έτσι νομίζουν!
Γι' αυτό πυροβόλησαν τον Αλέξανδρο!
.
Μοιραστείτε