ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ ΠΕΛΟΠΟNΝΗΣΟΣ : ΕΚΑΨΑΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑΜΕ ¨Η ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΚΟΜΗ

ΑΠΟ Γιάννα Φιλάου ερευνήτρια κοινωνικής ψυχολογίας

Πανεπιστημιου Ιταλίας και σύμβουλος διαπροσωπικών σχέσεων

ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
filaou@otenet.gr
στο facebook με το ονομα Gianna Filau

……Να τους κάψουμε, να τους αφανίσουμε, να, κυβερνήσουμε να νικήσουμε, να οικοδομήσουμε, να υπερισχύσουμε, να τα οικονομήσουμε κ.λ.π, μέσα από τέτοιες αλαζονικές σκέψεις γεννήθηκε, ενδεχομένως, αυτό το καταστροφικό εμπρηστικό σχέδιο που είχε σαν αποτέλεσμα να αποτεφρώσει όχι μόνο εκατομμύρια εδαφικών εκτάσεων αλλά και ανθρώπινο δυναμικό, γραφικά χωριά τείνουν να διαγραφούν ακόμη και από το χάρτη.της Ελλάδος.

Είδαμε ανήλικα παιδιά να μετατρέπουν τα παιχνίδια τους σε σωστικά μέσα, τους γονείς τους να υποδύονται τους ερασιτέχνες πυροσβέστες και μόνοι τους να τρέχουν να σώσουν παιδιά, παππούδες, εδαφικές εκτάσεις, ζώα, σπίτια, να κυνηγούν τους δημοσιογράφους και να τους εκλιπαρούν: παιδιά, ενημερώστε τον κρατικό μηχανισμό, να στείλουν υδροπλάνα, ελικόπτερα, πυροσβεστικά οχήματα και πυροσβέστες., τώρα, καιγόμαστε!!! Και όλος αυτός ο πανικός γιατί η πολιτεία αδιαφορεί και αδρανεί να καταστρώσει έργα υποδομής και πρόληψης για την προστασία των δασικών περιοχών και του περιβάλλοντος γενικά.

Τα έργα υποδομής και πρόληψης απαιτούν χρόνο και χρήμα για να υλοποιηθούν, μα η πολιτεία προτιμά να μοιράζει λεφτά για την καταστολή των καταστροφών, ακόμη και σε μη δικαιούχος, μόνο με την επίδειξη μιας υπεύθυνης δήλωσης υπογεγραμμένη ποιος ξέρει από ποιον, και ανευ γνησιότητος της υπογραφής, καταργώντας έτσι από την μια μέρα στην άλλη την μάστιγα της γραφειοκρατίας, για να στηρίξει δήθεν τους πυροπαθείς, μα στην ουσία να μειώσει το πολιτικό κόστος λόγω της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Η κοινή γνώμη διερωτάται όμως, γιατί δεν περιορίστηκαν στην αποτέφρωση μόνο των καλλιεργήσιμων εδαφικών εκτάσεων και των δασικών περιοχών , αλλά έβαλαν στόχο και το ανθρώπινο δυναμικό και όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία μέχρι τον απόλυτο σχεδόν αφανισμό οργανωμένων οικισμών (χωριά Πελοποννήσου και κεντρικής και νοτίου Ευβοίας),οικισμούς με οικονομική γεωργική και κτηνοτροφική ευρωστία. Για να απαντήσουμε στο ερώτημά μας θα πρέπει προηγουμένως να βγάλουμε μια ακτινογραφία του κοινωνικού ιστού¨¨ που συνέθετε αυτές τις μικρές κοινωνίες .Κάθε οικογένεια ήταν αφεντικό μέσα στο ευρύ κοινωνικό σύνολο. Παππούς-γιαγιά, παιδιά-εγγόνια είχαν στην κατοχή τους οικία διαμονής, εδαφικές εκτάσεις για την ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας. κ..λ.π.

Οι καταστροφικοί εμπρησμοί του Αυγούστου του 2007 είχαν σαν αποτέλεσμα να αφανίσουν και να αποδυναμώσουν τον κοινωνικό ιστό αυτών των οικισμών που αποτελούσαν μια αυτόνομη/ οικονομική παραγωγική μονάδα. ‘Εκαψαν λοιπόν αυτόνομες παραγωγικές μονάδες, έκαψαν νέους ανθρώπους και εγγόνια και έμειναν μόνοι και αβοήθητοι οι παππούδες στα 70 και στα 80 τους, έκαψαν παππούδες και έμειναν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να προσπαθούν μόνοι μέσα από τις στάχτες και τα αποκαίδια να επιβιώσουν στηριζόμενοι στις κρατικές υποσχέσεις και σε φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες .

Ετσι λοιπόν όπως διαμορφώθηκε ο κοινωνικός ιστός αυτών των περιοχών είναι πολύ ποιο εύκολο η καμένη και αποτεφρωμένη γη να περάσει στα χέρια των ολίγων, και οικονομικά δυνατών μια και οι παππούδες που απέμειναν βιολογικά και ψυχολογικά δεν έχουν τη δύναμη και το σθένος να παλέψουν και να ξαναστήσουν το βασίλειο μιας ζωής, όσο για τα παιδιά τους η θα γίνουν εποχιακοί υπάλληλοι στους μεγαλοεπενδυτές που θα τους πουλήσουν υποσχέσεις και με πολύ μόχθο θα τις αγοράσουν ,η θα μεταναστεύσουν σε άλλη γη σε άλλα μέρη για να επιβιώσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Οσο για τον κρατικό μηχανισμό με τι κουράγιο να αντισταθεί μπροστά στα χοντρά χαρτζιλίκια που οι μεγαλοεπενδυτές θα του τάξουν για να θεσπίσει νομοθετικά πλαίσια που θα του επιτρέπουν την ανοικοδόμηση ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, εμπορικών κέντρων, μπαράκια, και ότι άλλο μπορεί να γίνει στέκι και να προσελκύσει το ενδιαφέρον του νεοέλληνα. Αρα δεν έμεινε κάνεις να αντισταθεί στα ενδεχόμενα επεκτατικά οικοδομικά τουριστικά σχέδια των οικονομικών κολοσσών που γνωρίζοντας την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, και με τις εύστοχες ΄’μετεωρολογικές προβλέψεις της ΕΜΥ’ κατάφεραν να θέσουν σε εφαρμογή το αρχικό τους τουλάχιστον σχέδιο.

Τι έκαψαν λοιπόν; το παππού και την γιαγιά που μάζευε το λάχανο και τη ντοματούλα από το χωράφι και το βρίσκαμε εμείς έτοιμο στους πάγκους της λαϊκής, θα συνεχίσουμε να τα βρίσκουμε βέβαια, αλλά ντοπαρισμένα, έκαψαν τον παππού και την γιαγιά που δίδασκαν τις βασικές αξίες στο εγγονάκι, τους δυνατούς θεσμούς-δεσμούς που κρατάνε ενωμένο το βασικό κύτταρο της κοινωνίας την οικογένεια. Θεσμούς-δεσμούς κρυφούς και δυνατούς που μόνο αυτοί γνωρίζουν, έκαψαν τον γιο, την κόρη που θα συνέχιζαν κατά παράδοση να καλλιεργούν τη γή και να εκτρέφουν τα ζώα τους και να αφήσουν και αυτοί με τη σειρά τους ένα ανεξάρτητο βασίλειο στα παιδιά τους, έκαψαν τους ανθρώπους μας με τους οποίους μοιραζόμασταν χαρές και λύπες, παίρναμε κουράγιο απ την αγάπη και τη στοργή τους, μαζί με αυτούς διαιωνίζαμε και διαδίδαμε τα ήθη, τα έθιμα, την παράδοση και τον πολιτισμό, έκαψαν το εθνικό μας έμβλημα αυτό που μας έκανε να ξεχωρίζουμε και να προκαλούμε παγκόσμιο δέος και θαυμασμό, την αρχαία Ολυμπία, έκαψαν την αξιοπρέπεια μας και από αφεντικά γίναμε επαίτες του κάθε γενναιόδωρου και φιλάνθρωπου συνανθρώπου μας, των Ευρωπαίων εταίρων μας που μας συμπονούν από τη μια, αλλά από την άλλη δεν διστάζουν και να μας λογοκρίνουν, γιατί η γλώσσα (όποια γλώσσα και να μιλά), κόκαλα δεν έχει αλλά στάχτες και αποκαїδια τα τσακίζει, επαίτες της γενναιόδωρης και κουβαρδούς πολιτείας που σε προεκλογικές περιόδους επιδίδεται σε απερίσκεπτες σπατάλες και δεν ζητά ούτε δικαιολογητικά ούτε πιστοποιητικά, αρκεί μια λέξη μόνο: κάηκα, και τα τριχίλιαρα πέφτουν βροχή μπροστά σου, αλλά αν σε κάνει τσακωτό ως μη δικαιούχο, τότε η τα επιστρέφεις η σε τρώει η στενή, όλα και όλα. Εκαψαν τις φιλοδοξίες μας την κινητήριο δύναμη για να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και να παλεύομε με εντιμότητα για να επιβιώσουμε ,τέλος έκαψαν ντοπαρισμένα προїόντα, να κάνουμε ντοπαρισμένες διαπροσωπικές σχέσεις, να εκφράζουμε ντοπαρισμένους στόχους και ιδέες και να έχουμε ανάλογες ντοπαρισμένες φιλοδοξίες; έκαψαν λοιπόν όλους τους άλλους, αλλά συγχρόνως και τους εαυτούς τους την αυτοπεποίθησή μας και μας άφησαν μόνους, φτωχούς και άοπλους να παλεύουμε με πολλούς, πλούσιους και ένοπλους, μας έμπλεξαν σε μια άνιση μάχη για μια σίγουρη ήττα., και η συνέπεια από μια τέτοια ήττα: θα είναι να τρώμε ………!