Οι χρυσοί συνδικαλιστές

Ποιοι απολαμβάνουν ιλιγγιώδεις αποδοχές, άπιαστο όνειρο για τους εργαζομένους τους οποίους εκπροσωπούν

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΙΣ αποδοχές, που μοιάζουν άπιαστο όνειρο για τον μέσο εργαζόμενο κατά την τρέχουσα οικονομική συγκυρία, μακροημέρευση σε θώκους, αλλά και αναρρίχηση σε κυβερνητικές θέσεις, συνιστούν τις βασικές στρεβλώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα, μετατρέποντας τους εκπροσώπους του σε πόλο κοινωνικής άπωσης. Γνωστοί
συνδικαλιστές όχι μόνον έχουν πάψει να εκφράζουν τα συμφέροντα εκείνων που εκπροσωπούν αλλά εμφανίζονται να κρατούν για τον εαυτό τους ρόλο συνδιαχειριστή της εξουσίας, με τα προνόμια που αυτή συνεπάγεται.Σε περιβάλλον έντονης εσωστρέφειας, ως προς τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας, και κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης, στα όρια της ομερτά, « πράσινοι» και «γαλάζιοι» συνδικαλιστές μοιράζουν συμμετοχές σε
πανάκριβα διοικητικά συμβούλια και επιτροπές, με συντεχνιακή ρητορική αλλά... πλήρη κυβερνητική πρακτική. Παρά τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται στο οικονομικό και κοινωνικό στερέωμα, με τους όρους απασχόλησης να αλλάζουν δραματικά και την ανεργία να εκτοξεύεται σε πρωτόγνωρα επίπεδα,εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος φαίνεται να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, αμαυρώνοντας συνολικά το κίνημα.


Καλούμενοι να μιλήσουν για τις στρεβλώσεις του κινήματος, οι ίδιοι οι συνδικαλιστές αναφέρουν ως πρωταρχική την τοποθέτηση συναδέλφων τους σε κυβερνητικές θέσεις. Οι αριστερές παρατάξεις έχουν μάλιστα ζητήσει πολλές φορές τη θέσπιση σχετικής απαγόρευσης, μαζί και τη διοχέτευση των αποδοχών των συνδικαλιστών σε ταμείο αρωγής διωκομένων στον ιδιωτικό τομέα- οι ίδιοι, άλλωστε, τις παραδίδουν στα κόμματά τους.

Παρά το γεγονός ότι συνδικαλισμός και πολιτική δεν θεωρούνται- και δεν μπορούν να είναι- έννοιες ασύμβατες, η ελληνική... πατέντα δεν απαγορεύει σε εκπροσώπους των συνδικάτων να έχουν παράλληλα ιδιότητες υψηλόβαθμων κομματικών, ενίοτε και κρατικών, στελεχών. Ανέχεται ακόμη και την τοποθέτησή τους σε διοικητικά συμβούλια ως εκπροσώπων της κυβέρνησης, χωρίς να μπαίνει καν σε διαδικασία αμφισβήτησης της αυτονομίας του συνδικαλιστικού τους ρόλου...

Ενδεικτική είναι η περίπτωση του κ. Πελ. Καλλίρη, γνωστού συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, που είχε τοποθετηθεί στη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου στον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδας (ΟΔΙΕ). Ο κ. Καλλίρης- στενός συνεργάτης του βουλευτή της ΝΔ και πρώην υπουργού κ. Ευ. Μεϊμαράκη- έχει επίσης διατελέσει στη λίαν προνομιακή θέση του αντιπροέδρου στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας, αλλά και σε αυτή του γενικού διευθυντή στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, ενώ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές κατέβηκε ως υποψήφιος της ΝΔ στον Νομό Κορινθίας.

Θέση εκπροσώπου της ΓΣΕΕ, και αντιπροέδρου του ΔΣ, στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, κατέχει ο κ. Φ. Αγαδάκος (ΔΑΚΕ), γεγονός που προκαλεί ποικίλα σχόλια καθώς ήταν και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στην Ολυμπιακό Χωριό 2004 ΑΕ. Ο (συνταξιούχος) συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ κ. Σπ. Στάμου έχει τοποθετηθεί σήμερα, ως εκπρόσωπος του συνδικαλιστικού οργάνου, στη θέση του α΄ αντιπροέδρου στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας.

Ηγέτες του κάμπου
Το καλοκαίρι του 2008 ο κ. Αλ.Κοντός , τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, περιέκοψε την κρατική επιχορήγηση προς τους αγροτοσυνδικαλιστές κατά 1 εκατ. ευρώ και επιχείρησε να μειώσει τα προνόμια των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών. Τότε έκλεισε τη στρόφιγγα προς τη ΓΕΣΑΣΕ και τη ΣΥΔΑΣΕ, αλλά όχι προς την κυρίαρχη ΠΑΣΕΓΕΣ.

«Ενα ανεξάρτητο συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει απαραίτητα να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες και τις υποχρεώσεις του με πόρους που προέρχονται από τις εισφορές των μελών του και όχι να λειτουργεί και να εξαρτάται από τις κρατικές επιχορηγήσεις» είχε πει τότε ο κ. Κοντός. Μάλιστα έθεσε εκτός ΔΣ του ΕΛΓΑ (οργανισμού για τις επιδοτήσεις) τους αγροτοσυνδικαλιστές και άφησε μόνο τον εκπρόσωπο της ΠΑΣΕΓΕΣ, ενώ έλεγε ότι «οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ λειτουργούν διαχρονικά χωρίς την απαραίτητη νομιμοποίησή τους από τη βάση». Η ΠΑΣΕΓΕΣ είναι η κυρίαρχη οργάνωση, στην οποία προεδρεύει επί πολλά χρόνια ο κ. Τζ. Καραμίχας, που έχει και διακομματική στήριξη. Ουδείς γνωρίζει τις απολαβές των μελών της, αφού υπάρχουν πολλές εκπροσωπήσεις, θεσμικά σε αρκετά ΔΣ οργανισμών, ενώ η ΠΑΣΕΓΕΣ έχει και πολλές εταιρείες υπό την κατοχή της. Και στον χώρο των αγροτοσυνδικαλιστών η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη. Ενδεικτικά αναφέρονται: Ο συνδικαλιστής κ. Δ. Δαρνάκας είχε οριστεί πρόεδρος στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), ενώ συμμετείχε και σε τρεις θυγατρικές της εταιρείας στην Κύπρο και στη Σερβία. Ο αγροτοσυνδικαλιστής κ. Χ. Σιδηρόπουλος, φίλος του γνωστού «γαλάζιου» αγροτοσυνδικαλιστή κ. Αθ. Κοκκινούλη, μέλος του ΔΣ του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ο κ. Ν.Παππάς είχε οριστεί πρόεδρος στη ΣΕΚΑΠ ΑΕ και μέλος του ΔΣ στη Συνεταιριστική Ασφαλιστική. Ο κ. Δ.Ιατρίδης, διευθυντής του γραφείου του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αλ. Κοντού, ήταν μέλος του ΔΣ της ΑΓΡΟΓΗΣ ΑΕ και μέλος του ΔΣ της ΕΤΑΝΑ ΑΕ (Ελληνικές Ιχθυόσκαλες).

Οι προνομιούχες θέσεις
Με την ιδιότητα εκπροσώπωνκυρίως- της ΓΣΕΕ, ουκ ολίγοι συνδικαλιστές συμμετέχουν σε διοικητικά συμβούλια και επιτροπές, με αδρότατες αμοιβές. Χρυσωρυχείο θεωρείται η συμμετοχή σε ΔΣ των ΔΕΚΟ, όπως για παράδειγμα της ΔΕΗ (η περίπτωση του κ. Παναγόπουλου είναι ενδεικτική, με περίπου 26.000 ευρώ ετησίως), αλλά και σε οργανισμούς εποπτευόμενους από το υπουργείο Απασχόλησης, όπως ο ΟΑΕΔ, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας. « Η αμοιβή του α΄ αντιπροέδρου του ΟΑΕΔ είναι ίση με τα 2/3 του μισθού του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου (και πάντως άνω των 3.000 ευρώ)» σημειώνουν συνδικαλιστές, διευκρινίζοντας ότι στις αποδοχές των θέσεων αυτών δεν περιλαμβάνεται μόνον η μηνιαία αποζημίωση, αλλά και τα έξοδα κίνησης, οι αποζημιώσεις σε συνεδριάσεις, ενίοτε και πιστωτική κάρτα.

Ο αριθμός των συνεδριάσεων κάθε οργάνου και η αμοιβή για καθεμία από αυτές είναι άλλη, επίσης, ενδιαφέρουσα ιστορία. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η συμμετοχή στη ρουτίνα του ΙΚΑ, του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) εσωτερικού, κυρίως μέσα από επιτροπές εργασίας, μπορεί να αθροίσει ποσό ως και 800-1.000

ευρώ μηνιαίως. Γεγονός είναι πάντως ότι την «τράπουλα», το ποιος δηλαδή θα εκπροσωπήσει τη ΓΣΕΕ και πού, έχει στα χέρια της η ΟΚΕ, με πρόεδρο τον κ. Χρ. Πολυζωγόπουλο , έναν ακόμη παλαιό συνδικαλιστή, πρώην πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Στην ΟΚΕ Βρυξελλών, τα ποσά είναι μεγαλύτερα, καθώς η αποζημίωση για κάθε ημέρα συνεδρίασης αγγίζει τα 300 ευρώ, με τα αεροπορικά εισιτήρια extra. Μάλιστα, τα προνόμια δεν έχουν πάντοτε τη μορφή χαρτονομίσματος. Επί θητείας, ακόμη, της κυρίας Φάνης ΠάλληΠετραλιά στο υπουργείο Απασχόλησης, απομακρύνθηκε ο πρώην διοικητής του Οργανισμού Εργατικής Εστίας κ. Κ.Λιάπης, όταν δημοσιοποιήθηκε έκθεση του Σώματος Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Η έκθεση έκανε λόγο για παραμάγαζο, καθώς ο Οργανισμός χορήγησε σε 13 κατηγορίες μη δικαιούχων περίπου 4.200 δελτία επταήμερων διακοπών, αγοράς βιβλίων και εισιτηρίων θεάτρου.

Τα ειδικά αυτά προνόμια αφορούσαν, μεταξύ άλλων, το γραφείο του προέδρου και του α΄ αντιπροέδρου του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, τον γενικό διευθυντή, καθώς και τους εκπροσώπους της ΓΣΕΕ, της ΓΕΣΕΒΕ, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, ακόμη και του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών.